رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیرشان با مداحان فرموده‌اند: «ابزار عمده‌ دشمن ترساندن و هراس‌افکندن است. شما قوی هستید، او تبلیغ می‌کند ضعف شما را برای این که شما را بترساند. دست شما پر است، او تبلیغ می کند که دست شما خالی است برای این که شما را مأیوس کند.» یعنی دو عنصر تبلیغ ضعف و یأس آفرینی برنامه دشمن برای تضعیف جمهوری اسلامی است.با این توصیف باید به سراغ کنشگری‌های خودمان در چند هفته اخیر برویم که آیا با کنشگری خود «ضعفی» در داخل کشور را «تبلیغ» کرده‌ایم یا نه؟ آیا «یاسی» آفریده‌ایم یا ایجاد امید کرده‌ایم؟ قطعا کشور، قوای سه‌گانه و... دارای برخی ضعف‌ها هستند و لازم است که به آن ها «انتقاد» کرد تا به مرور تصحیح شوند. اما «انتقاد» از ضعف با «تبلیغ» آن متفاوت است. تبلیغ یعنی این که موضوعی تبدیل به امر رسانه‌ای بشود و در چشم مخاطب، بزرگ نمایی اتفاق بیفتد تا جایی که مخاطب احساس کند همه چیز همین ضعف است و قوتی وجود ندارد. همین وضعیت است که یأس و ناامیدی را تولید می‌کند و آینده را با وجود این ضعفِ تبلیغ شده، مهم ترین مسئله روز معرفی می‌کند.حالا به رفتار برخی دوستان انقلابی در دو هفته اخیر توجه کنید. ما هم می‌دانیم که دولت ضعف‌های جدی دارد و این امر در وضعیت روزمره کشور واضح است. اما تبلیغ آن ضعف‌ها را نمی‌کنیم و انتقاد از این ضعف‌ها و اشکالات را درست می‌دانیم. کوبیدن بر طبل ناامیدی نسبت به آینده کشور با وجود این دولت را هم درست نمی‌دانیم چراکه هر چه باشد و ما دوست داشته باشیم یا نداشته باشیم، اینان طبق قانون اساسی تا چهار سال دیگر در کشور بر مسند قوه مجریه هستند و اگر مشکلات را حل نکنند، مردم دچار مشکل خواهند بود. همین قضیه را باید درباره دستگاه‌های نظامی کشور نیز تکرار کنیم. جایی که دوباره برخی به اسم انقلابیگری، دستگاه نظامی را به جای نقد، تضعیف می‌کنند. حتما باید نکات لازم به این دستگاه‌ها را تذکر داد اما تبلیغ ضعف و یأس‌آفرینی درباره آن ها نیز حتما اشتباه است. خلاصه این که شاخص رهبری درباره کار دشمن، یک سنگ محک خوب برای کنشگری‌هایی است که به اسم انقلاب انجام می‌شود اما ممکن است در مسیر برنامه و خواست دشمن باشد. نباید از یاد ببریم که هر اقدامی که علیه انسجام ملی کشور باشد، حتما اشتباه است. همکاری و وفاق با دولت هم صرفا در راستای حل مسائل مردم است و نقد هم باید در همین مسیر باشد.