​​​​​​​در پس واژه پسماند ، نگرانی برای سلامت محیط زیست و نشانه های فرهنگ یک جامعه ناخواسته خودنمایی می کند. اگر هنوز دغدغه این مهم را احساس نمی کنیم ، برای این است که تصویری واقعی از چه خواهد شد ارائه ندادیم. جالب می شود اگر هوش مصنوعی اهمیت آن را در ترسیمی از آینده نقاشی کند.دامنه تبعات پسماند فراتر ازمرزهاست ، نه تنها سلامت یک مرز و بوم و یک ملت ، بلکه سلامت جهان را حتی درنسل های آینده تحت تاثیر  قرارخواهد داد و برای این است که صحبت از پسماند صحبت از مسئولیت مشترک حیاتی است.چرخه تبدیل ماده به انرژی و بالعکس راز بقای این جهان سراسر زیبایی است و ما مجبوریم برای بقای خود از طبیعت درس بگیریم چون درغیر این صورت محکوم به شکست خواهیم بود.لذا تولید بالا،مصرف فراوان و دورانداختن، همان قدر که لذت بخش و دلگرم کننده است، اگر با بازیافت دقیق و علمی همراه نشود برای خودمان و آیندگان مخرب ، ویرانگر و نابخشودنی خواهد بود.اهمیت این موضوع را چگونه می توان فریاد زد که بدون همکاری همه   ازنخبگان علمی ومدیران ارشد و مسئولین اجرایی گرفته تا مردم همیشه پای کار، نمی توانیم گلیم خود را از آب بیرون بکشیم و آینده ای تلخ تروآلوده تر ازشیرآبه زباله های دپو شده گریبان ما را خواهد گرفت.اگر با آویزان کردن دستورآبیاری به گردن درختان ، میوه به بار می آید، با بسنده کردن به مقاله ها ، سمینارها و استفاده از واژگانی نظیر بیو اقتصاد ، عوارض به مقدار تولید ، مدیریت سبز، طلای کثیف و انرژی تجدید پذیر هم مشکل حل خواهد شد.ببخشید اگر نتوانستم عمق ناراحتی خود را مخفی نگه دارم و خواستم با این کلمات بگویم این امر خطیر نیازمند توجه جدی فراسازمانی و از سوی همه جامعه است.