خیلی وقت‌ها شده که بی‌دلیل یک نقطه از بدن‌ما شروع به خارش می‌کند و تا آن را نخارانیم، آرام نمی‌شویم. البته حس خوب بعد از خاراندن مدیون ترشح هورمون سروتونین در مغز است. شاید برایتان جالب باشد یک برآورد تقریبی نشان می‌دهد که ما در روز 97 بار خودمان را می‌خارانیم. البته پژوهش‌ها می‌گوید خوشایندترین نقطه بدن برای خارش، مچ پاست. می‌خواهیم در این مطلب به 3 واقعیت علمی که زیر پوست ما جریان دارد بپردازیم.
1 انتقال احساس خارش، لاک‌پشتی است
احساس خارش شبکه عصبی ویژه دارد. تاکنون تصور می‌شد احساس خارش و درد، مسیر‌های دریافت یکسان دارند اما در سال ۱۹۹۷ مشخص شد احساس خارش بافت‌های عصبی ویژه‌ دارد. پیام‌های خارش به‌کندی منتقل می‌شوند. برای مثال، پیام‌های لمس با سرعتی حدود ۳۰۰کیلومتر ‌بر ثانیه انتقال پیدا می‌کنند، «درد ناگهانی» (برای مثال وقتی اتفاقی دست روی شعله گاز قرار می‌گیرد)‌ با سرعتی حدود ۱۳۰ کیلومتر در ساعت منتقل می‌شود و احساس خارش با سرعتی حدود ۳کیلومتر در ساعت انتقال پیدا می‌کند که کمی آهسته‌تر از سرعت راه‌ رفتن انسان است.
2خارش مثل خمیازه کشیدن مسری است
دانشمندان با نمایش فیلم موش‌هایی که خود را می‌خارانند به گروه دیگری از موش‌ها، به این موضوع پی‌بردند که احساس خارش درست مانند خمیازه کشیدن به دیگران سرایت می‌کند. احساس مسری خارش بخش کوچکی از مغز به نام هسته سوپراکیاسماتیک (بخش قدامی هیپوتالاموس) را فعال می‌کند. همچنین هرچه بیشتر خود را بخارانید احساس خارش بیشتر می‌شود. خاراندن پوست باعث آزاد شدن هیستامین بیشتر شده و پیام‌های خارش بیشتری به مغز فرستاده می‌شود. اگر این کار را ادامه دهید باعث آسیب دیدن پوست و ایجاد زخم و عفونت می‌شوید.
3خاراندن بهترین راه برای خلاص‌شدن از مهاجمان خارش آور است
احساس خارش بر اثر تماس با حشرات و گیاهان به دلیل سمومی است که بر پوست ما به‌جا می‌گذارند. مواد سمی باعث آزاد شدن هیستامین‌ در بدن می‌شوند که نوعی واکنش ایمنی بدن است. در این واکنش بافت‌های عصبی پیام‌‌های احساس خارش را به مغز ما می‌فرستند.به همین دلیل، خاراندن بهترین راه برای خلاص شدن از مهاجمان خارش‌آور است. خاراندن، باعث گشادی رگ‌های خونی و در نتیجه جریان بیشتر گلبول‌های سفید و پلاسمای خون برای از بین بردن آثار سمی می‌شود. به همین دلیل است که با خاراندن پوست سرخ و لکه‌لکه می‌شود.