​​​​​​​
متداول است که در پایان هر سال مجله آمریکایی تایم و سایر نشریات مانند فایننشال تایمز انگلیس، «چهره سال» جهان را، چه برای اقدامات و تأثیرات خوب  یا بد آن، انتخاب می کنند. از سال 1927، مجله تایم مدعی است که شخص سال را مطابق با ارزش‌های انسانی و معیارهای بشردوستانه انتخاب می‌کند و در این میان کم نبوده اند انتخاب‌هایی که منتقدان از وجود غرض‌ورزی‌های سیاسی به نفع منافع و دیدگاه‌های غرب در آن ها گلایه داشته‌اند چنان که بیشتر اوقات شخصیت‌های آمریکایی و غربی انتخاب می‌شوند. امسال، این انتخاب از میان فهرست کوتاهی انجام شد که شامل سه نام بود: کامالا هریس که در رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا شکست خورد و نام سوم، بنیامین نتانیاهو، جنایتکار جنگی و عامل نسل کشی علیه فلسطینیان در غزه بود. اما در رای نهایی، دونالد ترامپ برنده شخصیت سال شد در حالی که در دوره ریاست جمهوری قبلی خود (2017-2021) جز اینکه به آتش پوپولیسم ملی گرای افراطی دمید و بی اعتنایی آمریکا به قوانین بین‌المللی را به صورت آشکارتری برملا کرد، هیچ کاری برای جهان انجام نداد. «سام جیکوبز» سردبیر مجله تایم، در توضیح علت این انتخاب بر همین مولفه‌های منفی شخصیتی و دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی او تأکید کرده از جمله: «اعمال تعرفه بر واردات، اخراج میلیون ها نفر (از جامعه مهاجران) و تهدید مطبوعات» و این که او «رابرت کندی جونیور» ضد واکسن را به مسئولیت واکسیناسیون در دولت فدرال قرار داده است». با این حال عجیب آن است که با حکم بازداشت دادگاه کیفری بین المللی علیه نام بنیامین نتانیاهو و یوآو گالان، نخست وزیر و ت وزیر دفاع رژیم صهیونیستی به جرم جنایت جنگی و نسل‌کشی در غزه، بر اساس هر معیاری چهره‌های منفورتری برای انتخاب بوده‌اند. هدف فلسطینیان آزادسازی زمین و پاکسازی آن از حضور بیگانگان است. مقاومت فلسطین  فراتر از حد و مرز تعصبات سیاسی و ایدئولوژیک است. دستگاه تبلیغاتی اسرائیل با تمام قوا تلاش می کند تا روایت تاریخی «مقاومت» در غزه را تحریف کرده و روایتی نادرست ارائه دهد تا هدف شوم خود یعنی «اهریمن سازی از پایداری فلسطینی ها را محقق کند. روایت اسرائیل و دستگاه تبلیغاتی جریان اصلی، جعل حقایق تاریخی مبتنی بر پنج روایت نادرست است. اول اینکه می‌کوشند تا به جهان بقبولانند که تاریخ درگیری از 7 اکتبر 2023 آغاز شد و همه چیزهای قبل از آن از جمله حملات گسترده اسرائیل به اردوگاه ها و شهرهای فلسطینی در کرانه باختری و محاصره غیرانسانی غزه و شهرک‌سازی‌های پی در پی در تابستان همان سال را نادیده گرفت. روایت دوم ادعا می کند که اسرائیل یک نیروی اشغالگر در سرزمین فلسطین اشغالی نیست و این سرزمین مناطق مورد مناقشه بین اسرائیلی ها و فلسطینی ها است و ادعا می کند که "سرزمین اسرائیل" یک هدیه تاریخی از طرف "خدا" به همه یهودیان جهان است! روایت سوم ادعا می کند که اسرائیل برای دفاع از خود علیه فلسطینی ها جنگ به راه انداخته است و این را حق قانونی خود می داند، در حالی که حمله به لبنان و تصرف خاک سوریه در همین مدت ماهیت توسعه‌طلبی رژیم را نمایان کرد. روایت چهارم ادعا می کند که فلسطینی ها تروریست هستند و تمام جهان را تهدید می کنند، و اسرائیل بار جنگ را به نمایندگی از جهان را به دوش می کشد و برای آن سزاوار تشکر است! اعترضات گستره بین‌المللی برای توقف جنگ غزه و قطعنامه‌های سازمان ملل و تصویب حکم بازداشت نتانیاهو و گالانت در دادگاه بین‌المللی پاسخ این ادعای گذب است. روایت پنجم و نهایی ادعا می کند که اسرائیل به دلیل فرهنگ ریشه دار «یهود ستیزی» در جهان با بی عدالتی تاریخی مواجه است. بر این اساس، همه کسانی را که از سیاست تجاوزکارانه علیه فلسطینی ها حمایت نمی کنند به «یهودستیزی» متهم می کند و به ویژه با استفاده از نفوذ سیاسی و تبلیغاتی در کشورهای غربی می‌کوشد تا آنها از شغل خود اخراج یا از تحصیل در مدارس و 
دانشگاه ها باز دارد. این در حالی است که گفتمان سیاسی نژادپرستانه رژیم صهیونیستی که فلسطینیان را به عنوان «حیوانات انسانی» توصیف می‌کند کاملا عیان شده است. پس از شروع تحولات سوریه نیز موضوع  بهعمد در کانون گفتمان رسانه‌ای عربی و غربی قرار گرفت و تلاش شده تا اخبار غزه به حاشیه برده شود گویی جنگ غزه که ده ها هزار کشته که بیشتر آن ها کودک و زن بودند، رخ نداده است. این بی‌توجهی رسانه‌های جریان اصلی، که متاثر از نفوذ مستقیم و غیرمستقیم صهیونیسم مذهبی افراطی در جهان است، نشانه آشکار ترس از نماد شدن غزه سرافراز و مقاوم است که با وجود زخم‌های عمیق همانند قهرمان خود یحیی سنوار تسلیم ناپذیر و پابرجاست. مقاومت تا پایان اشغالگری و دستیابی مردم فلسطین به حق آزادی و تعیین سرنوشت خود یک وظیفه است. از این نظر، غزه شایسته عنوان «شخصیت سال» است.