سیف/ صِیف سیف به معنی «شمشیر» است: دیوانگان نترسند از صولت قیامت/بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه (سعدی: کلیات ۵۹۵) صیف به معنی «تابستان» است: عمر گرانمایه در این صرف شد/ تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا (سعدی: گلستان ۸۳) برگرفته از «فرهنگ درست نویسی سخن » ،تالیف استاد حسن انوری