​​​​​​​یکی از اولین بریتانیایی‌‌هایی که از ایران بازدید کرد، آنتونی جنکینسون بود که پس از رسیدن به ایران در سال ۱۵۶۱ با برخورد بسیار سرد شاه طهماسب روبه‌‌رو شد. جنکینسون تاجر پارچه بود که از طرف شرکت ماسگوی لندن و از طریق روسیه اعزام شده بود تا ارتباط تجاری مستقیمی با ایران برقرار کند. او با نمونه‌‌های پارچه و نامه‌‌ای از ملکه الیزابت اول به شهر قزوین پایتخت آن زمان صفویه رسید. او روایت جالبی از ملاقاتش با شاه مکتوب کرد. در آن‌‌جا وادارش کرده بودند کفش‌‌هایش را عوض کند: «در آن‌‌جا یک جفت از کفش‌‌های دربار را به من دادند تا دربار مقدس شاه به قدم‌‌هایم آلوده نشود؛ چون مسیحی نامسلمان و نجس بودم. آن‌‌ها تمام کسانی را که اعتقادی مشابه خودشان نداشتند، کافر می‌‌دانستند. من نامه علیا حضرت ملکه را همراه خود داشتم. شاه حین گرفتن نامه از من پرسید: از کدام یک از ممالک فرنگ آمده‌‌ام؟ بعد به من گفت ای بی‌‌ایمان ما نیازی به دوستی با کفار نداریم و بعد از من خواست که دربارش را ترک کنم». البته دلیل اصلی شاه برای رد کردن پیشنهاد جنکینسون مطابق گزارش خود تاجر، کافر و نجس بودن او نبود؛ دلیل اصلی این بود که شاه طهماسب نمی‌‌خواست موجبات نارضایتی ترک‌‌های عثمانی را فراهم بیاورد، چون به تازگی با آن ها صلح کرده بود. البته سفر جنکینسون کاملاً هم بیهوده نبود. چهار سال بعد، شاه امتیاز تجارت را به شرکت ماسکوی اعطا کرد.
 برگرفته از کتاب 
«کار کار انگلیسی‌‌هاست» اثر جک استراو