مطالعات علمی نشان می‌دهند که قطب مغناطیسی شمال زمین، برخلاف تصور بسیاری، نقطه‌ای ثابت نیست و همواره در حال حرکت است. حرکت این قطب به دلیل جریان آهن مذاب در هسته بیرونی زمین رخ می‌دهد. این حرکت به تدریج باعث تغییر مکان شمال مغناطیسی شده و تأثیرات قابل‌توجهی بر سیستم‌های ناوبری جهانی و صنایع وابسته به آن دارد. میدان مغناطیسی زمین، در اثر جریان آهن مذاب و رسانا در هسته بیرونی زمین تولید می‌شود. این جریان‌ها باعث تغییر موقعیت قطب مغناطیسی شمال می‌شوند. به گفته دانشمندان، آهن مذاب مانند آب در جریان است و علاوه بر تولید میدان مغناطیسی، آن را نیز با خود جابه‌جا می‌کند. از ابتدای قرن نوزدهم، قطب شمال مغناطیسی آرام‌آرام از موقعیت خود در کانادا به سمت شمال و شرق حرکت کرده و امروزه به سیبری نزدیک‌تر از کاناداست.تغییر مکان شمال مغناطیسی تأثیرات گسترده‌ای بر صنایع مختلف دارد. شرکت‌های هواپیمایی، دریانوردان، صنایع حفاری و حتی سیستم‌های فناوری مانند GPS تحت تأثیر این حرکت قرار دارند و نیازمند به‌روزرسانی‌های مداوم هستند. تغییر مکان شمال مغناطیسی اولین بار در سال ۱۸۳۱ توسط جیمز کلارک راس کشف شد. از آن زمان تاکنون، این قطب بیش از ۲۴۰۰ کیلومتر از شمال کانادا به سمت سیبری حرکت کرده است. حرکت قطب در سال‌های اخیر با سرعت حدود ۵۰ کیلومتر در سال پیش رفت، اما طی پنج سال گذشته، این سرعت به ۳۵ کیلومتر در سال کاهش یافته است. دانشمندان علت دقیق این تغییر سرعت را نمی‌دانند، اما حدس می‌زنند به تغییرات قدرت میدان مغناطیسی مرتبط باشد. در نواحی سیبری، میدان مغناطیسی درحال تقویت شدن است، در حالی که در کانادا ضعیف‌تر می‌شود که این عامل باعث کشیده شدن قطب به سمت سیبری شده است. شاید بسیاری از افراد تغییرات در قطب‌نما را متوجه نشوند، اما صنایع و فناوری به‌شدت به این تغییرات حساس هستند. خطوط میدان مغناطیسی نه تنها در ناوبری ماهواره‌ها نقش دارند، بلکه در حفاری‌های زیرزمینی، تحقیقات باستان‌شناسی و اکتشاف منابع نفت و گاز نیز اهمیت حیاتی دارند. تغییرات میدان مغناطیسی می‌تواند باعث ایجاد خطاهای انباشته در نقشه‌ها شود که صنایع وابسته باید آن‌ها را اصلاح کنند.میدان مغناطیسی زمین طی ۲۰۰ سال گذشته به طور متوسط حدود ۹ درصد ضعیف‌تر شده است. برخی دانشمندان این روند را به احتمال واژگونی قطب‌های شمال و جنوب مغناطیسی مرتبط می‌دانند. اما تحقیقات نشان می‌دهد که این واژگونی ممکن است طی چند صد تا چند هزار سال رخ دهد و هیچ خطر قریب‌الوقوعی وجود ندارد. همچنین، حرکت قطب شمال مغناطیسی ممکن است در دهه آینده به سیبری نزدیک‌تر شود یا حتی به سمت کانادا بازگردد.