در حالی که دولت آمریکا خود را پرچم‌دار آزادی بیان، دموکراسی و حقوق مدنی معرفی می‌کند، در عمل شاهد نوعی سرکوب سیستماتیک علیه هر نوع اعتراض به سیاست‌های خارجی این کشور، به‌ویژه در مورد رژیم صهیونیستی هستیم. موج اخیر بازداشت‌ها و برخوردهای انضباطی با دانشجویانی که در حمایت از مردم فلسطین دست به اعتراض زده‌اند، بار دیگر نشان داد که مرز آزادی در ایالات متحده تا جایی تعریف شده که منافع سیاسی کاخ سفید به خطر نیفتد. دانشگاه‌ها که باید محل تبادل اندیشه و بروز نگرش‌های انتقادی باشند، امروز به صحنه برخوردهای امنیتی و انضباطی بدل شده‌اند.
دانشجویان بازداشت‌شده و حکمی که نشانه است
در هفته‌های اخیر، بازداشت گسترده ده‌ها دانشجوی آمریکایی در دانشگاه‌های مختلف به دلیل حمایت از فلسطین، زنگ خطر جدیدی درباره وضعیت آزادی‌های آکادمیک در آمریکا به صدا درآورده است. یکی از جنجالی‌ترین این موارد، صدور حکم حبس تعلیقی برای محمود خلیل، دانشجوی دانشگاه کلمبیاست که به دلیل شرکت در تجمعی مسالمت‌آمیز به تحریک علیه امنیت ملی متهم شده است. این حکم که با استناد به قوانین ضدتروریستی صادر شده، به‌وضوح بیانگر تنگ شدن فضای نقد در محیط‌های دانشگاهی آمریکاست. به‌زودی هم قرار است حکم اخراج او از آمریکا قطعی و رسمی شود.



وقتی اعتراض، جرم تلقی می‌شود
در کنار پرونده محمود خلیل، موارد دیگری نیز از برخوردهای سخت‌گیرانه علیه دانشجویان معترض وجود دارد. اخیرا محسن مهدوی، دانشجوی فلسطینی‌تبار دانشگاه کلمبیا و دارنده گرین‌کارت، در جریان مصاحبه تابعیت در اداره مهاجرت، توسط مأموران بازداشت شد. وکلای او اعلام کردند که این بازداشت بدون اتهام رسمی و صرفاً به دلیل فعالیت‌های صلح‌آمیز در حمایت از فلسطین صورت گرفته و مصداقی آشکار از سرکوب سیاسی است. همچنین، رومیسا اوزتورک، دانشجوی ترکیه‌ای دانشگاه تافتس، تنها به دلیل فعالیت در حمایت از مردم غزه بازداشت شده، در حالی که هیچ مدرک یا اتهام مشخصی علیه او وجود نداشته است. این موارد نشان می‌دهد که حمایت از فلسطین در فضای دانشگاهی آمریکا به‌سرعت به عنوان تهدید امنیتی قلمداد شده و واکنشی شدید از سوی نهادهای دولتی به دنبال دارد.
تناقض در شعار، خشونت در عمل
درحالی‌که سیاست‌مداران آمریکایی همواره از حق آزادی بیان در کشورهای دیگر دفاع می‌کنند، در داخل آمریکا برخوردهای امنیتی با دانشجویان و محدودیت‌های اعمال‌شده بر تجمعات نشان می‌دهد این شعارها بیشتر مصرف تبلیغاتی دارند تا مبنایی برای کنش سیاسی داخلی. بازداشت، اخراج، تعلیق و تهدید دانشجویان منتقد در تضاد آشکار با ادعای لیبرالیسم آمریکایی است.

​​​​​​​
دانشگاه، نه محل تفکر بلکه ابزار انضباط سیاسی
دانشگاه‌ها که باید به‌عنوان یکی از پایگاه‌های آزادی اندیشه و نوآوری فکری شناخته شوند، امروز در ایالات متحده به ابزاری برای کنترل روایت رسمی دولت بدل شده‌اند. نهادهای امنیتی و لابی‌های قدرتمند، مانند لابی حامیان رژیم صهیونیستی، نقش برجسته‌ای در سیاست‌گذاری‌های درون دانشگاهی دارند. فعالانی مانند محمود خلیل و محسن مهدوی، به دلیل بیان دیدگاه‌هایی که طبق قانون اساسی آمریکا نیز حفاظت‌شده‌اند، هدف برخورد قرار گرفته‌اند. در چنین فضایی، دانشگاه به نهادی امنیتی برای تربیت شهروندان مطیع بدل شده، نه محلی برای رشد تفکر انتقادی.
قطع بودجه دانشگاه‌ها به دلیل حمایت از فلسطین
در کنار سرکوب دانشجویان، دولت ترامپ گام فراتر گذاشته و با اعمال فشار مالی، دانشگاه‌ها را از حمایت از اعتراضات دانشجویی بازمی‌دارد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که بیش از ۵۰۰ ویزای دانشجویان و پژوهشگران به بهانه‌های سیاسی لغو شده و بودجه ۲.۳ میلیارد دلاری دانشگاه هاروارد و ۲۱۰ میلیون دلاری دانشگاه پرینستون نیز تعلیق شده است. دلیل اعلام‌شده، تحقیقات درباره «یهودستیزی» در دانشگاه‌هاست، اما تحلیلگران بر این باورند که این تصمیمات واکنشی مستقیم به حمایت‌های صریح دانشجویان از فلسطین و اعتراضات ضدحمایت نظامی آمریکا از رژیم صهیونیستی بوده است. به این ترتیب، دولت آمریکا از ابزار مالی نیز برای خاموش کردن صدای مخالف بهره می‌گیرد و استقلال دانشگاه‌ها را زیر سؤال می‌برد.