​​​​​​​
هشتصد و سی و پنجمین شب از سلسله «شب‌های بخارا» با عنوان شب شاه جهان، با حضور استادانی همچون محمدجعفر یاحقی، محمدحسین پاپلی یزدی، علی دهباشی و... در بجنورد برگزار شد.
طبیعت از دیرباز در ادبیات فارسی جایگاه ویژه‌ای داشته و در میان عناصر طبیعی، کوه همواره نماد پایداری، استقامت و عرفان بوده است. نویسندگان و شاعران ایرانی، کوه را نه‌تنها به‌عنوان بخشی از مناظر توصیفی، بلکه به‌عنوان عنصری زنده، هویت‌ساز و الهام‌بخش در آثار خود به کار گرفته‌اند.
در اساطیر، خدایان در بلندای کوه‌ها می‌زیسته‌اند و در عرفان اسلامی، کوه مکانی برای خلوت و تزکیه نفس بوده است. شاعران فارسی‌زبان نیز این پدیده طبیعی را محل تأمل، کشف حقیقت و نقطه اتصال انسان با جهان دانسته‌اند.
چهارشنبه شب گذشته، هشتصد و سی و پنجمین شب از سلسله «شب‌های بخارا» با عنوان شب شاه جهان، با حضور استادانی همچون محمدجعفر یاحقی و محمدحسین پاپلی یزدی و ...در دانشکده هنر دانشگاه بجنورد برگزار شد.
کوه در فرهنگ، اساطیر و ادبیات
دکتر محمدجعفر یاحقی، عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی، برنامه شب «شاه جهان» را نقطه عطفی در معرفی فرهنگ غنی بجنورد دانست و گفت: این برنامه، نشستی بین‌رشته‌ای است که موجب پیوند میان طبیعت و ادبیات شده است.
وی افزود: از قرن ها پیش تا امروز، کوه در فرهنگ، اساطیر و ادبیات ما جایگاه برجسته‌ای دارد. بنا بر متون کهن ایران و جهان، خدایان و عارفان در کوه‌ها زیسته‌اند و انسان‌ها همواره به کوه‌ها پناه برده‌اند. ادبیات فارسی نیز سرشار از حضور این پدیده ارزشمند طبیعی است.
یاحقی تصریح کرد: طبیعت همواره در ادبیات نقش مهمی داشته است و ما باید به این ارزش بزرگ توجه ویژه‌ای داشته باشیم. گاهی هنگام عبور از جاده‌ها، صحنه‌هایی از تخریب کوه‌ها را می بینم که دلم به درد می‌آید. واقعیت این است که ما طبیعت را فراموش کرده‌ایم. امروز همان کوه‌هایی که الهام‌بخش شاعران بوده‌اند، در مسیر توسعه شهرها از میان برداشته می‌شوند.
وی خاطرنشان کرد: در قرآن نیز از کوه‌ها به‌عنوان میخ‌های نگهدارنده زمین یاد شده است. زمین، با وجود همین کوه‌ها، زنده و پایدار است و باید قدر آن‌ها را بیشتر بدانیم.
شاه جهان؛ مظهر فرهنگ اقوام مختلف
در ادامه این مراسم ، دکتر محمدحسین پاپلی یزدی، جغرافی‎دان، محقق و نویسنده ایرانی، منطقه شاه جهان را یکی از مهم‌ترین مراکز مردم‌شناسی کشور معرفی کرد و گفت: کمتر جایی در جهان وجود دارد که این چنین فشرده، اقوام و مذاهب در کنار هم زندگی و همزیستی مسالمت‌آمیز داشته باشند. امیدوارم این نوع زیست مشترک، الگویی برای سایر مناطق شود.
کوه شاه جهان، در خراسان شمالی برای من و تعداد زیادی از فرهنگ‎پژوهان همیشه نماد فرهنگ اقوام مختلف و مظهر همزیستی مسالمت‌آمیز است.