اجلاس ۳۴ سران عرب هم با تمام هزینه های گزافی که دولت عراق کرده بود و امیدها و آمال های دولت سودانی برای جلب حداکثری رهبران عرب تمام شد.
بارزترین مطالبه قطعنامه پایانی اجلاس سران عرب در بغداد، توقف فوری جنگ در غزه و ضرورت اجازه دادن رژیم اشغالگر به واردشدن کمک های انسانی بود؛ بی تأثیر و خنثی و کلیشه ای.
از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس هم که شیوخ آن ۴۸ ساعت قبل از نشست (اجلاس) هروله کنان خود را به ریاض رسانده بودند تا با ترامپ عکس یادگاری بگیرند فقط یک نفر در سطح پادشاه (امیر) شرکت کرده و مابقی در سطح وزیر خارجه و معاون نخست وزیر! سطح مشارکت سایرین هم ضعیف بود. 
دو دهه است که جهان عرب به ویژه شیوخ نفتی آن، فریاد «عمق عربی» و امنیت مشترک سر می دهند که بغداد با دوری از جهان عرب در دامن ایرانی ها افتاده است !مانند دیگر اجلاس های پرهزینه اتحادیه عرب، هیچ انتظاری از این نشست نمی رفت. اجلاس ۳۴ سران عرب هم تمام شد. با فضیحتی برای سازشکاران و عروبتی که تنها نامی از آن باقی مانده است. همین !