تجارت کشور به خاطر یک مشت دلار گرفتار خودکار طلایی‌های ارزی شده؛ دور زدن تحریم، پورسانت واسطه‌ها، تخصیص ارز و تعرفه‌ها همه کارت‌های بازی تجارت‌اند و بازیگران این صحنه اگر شطرنج‌بازان ماهری نباشند قطعاً بازنده خواهند بود، شوالیه‌های این بازی صاحبان خودکار طلایی هستند که گاهی ناخواسته این خودکار در اختیار آن‌ها قرارگرفته و ناشی بودن شان (اگر نگوییم سوءاستفاده گر بودن) ممکن است همان ابتدا همه را آچمز کند. حادثه بندر شهید رجایی به رغم تلخی فاجعه آمیزش صدای رئیس جمهور را درآورد که چرا این حجم کالا در گمرک انباشته و ترخیص نشده است؟ مخاطب این سوال خود دولت و سازوکار بوروکراتیک آن است اما اگر نورافکن را پرنورتر کنیم خواهیم دید در این میان بازیگران دیگری هم حضور دارند؛ تجار. تجار، یک ضلع این بازی‌اند که در نوک پیکان و خط مقدم جنگ اقتصادی قرارگرفته‌اند و عمده آن‌ها گرفتار ضلع مقابل این صحنه یعنی شوالیه‌های خودکار طلایی‌اند که سازوبرگ تجارت را به‌گونه‌ای ترسیم کرده‌اند که مانند وزنه‌ای به‌پای دونده و یا نارنجکی عمل‌نکرده در میدان‌های تجارت جهانی ایفای نقش می‌کنند؛ قاعده‌هایی مانند نحوه، میزان و نرخ ارز که شاخص این تجارت است در اختیار این شوالیه‌های خودکار طلایی‌ است.
اگر نحوه تخصیص ارز به‌گونه‌ای ترسیم شود که تولیدکننده وابسته به واردات مواد اولیه، ماه‌ها در انتظار تخصیص ارز باشد (بنا بر گفته رئیس خانه صنعت معدن و تجارت خراسان رضوی تخصیص ارز واردات مواد اولیه بعضاً بیش از 7 ماه زمان می‌برد) ناچار می‌شود برای جبران هزینه‌های تحمیل‌شده گونه‌ای دیگر عمل کند؛ یا اینکه واردات خود را با ارز غیررسمی انجام می‌دهد که طبیعتا ناچار به افزایش قیمت محصول خود می‌شود، یا اینکه دست به دامان خودکارهای طلایی می‌شود که بتواند خارج از سازوکار تعیین‌شده ارز موردنیاز خود را تأمین کند که اگر شطرنج‌باز ماهری نباشد قطعاً از چرخه خارج می‌شود. قاعده دیگر میزان ارز است؛ سهمیه‌بندی‌های اعمال‌شده در تخصیص ارز به خاطر محدودیت منابع ناگفته بیانگر به وجود آمدن فساد، سوءاستفاده و امضاهای طلایی است. اما قاعده دیگر که سرآمد قواعد تجارت است نرخ ارز تجارت است؛ اینکه در چند سال اخیر نرخ ارز دارای چندین قیمت است...ادامه این مطلب را در سایت روزنامه خراسان بخوانید.