
زمانی که احساس کنیم جایمان در قلب و ذهن کسانی که دوستمان دارند امن است، برای به پایان رساندن طرحهایمان از کوهها صعود میکنیم، دشتها را مینوردیم و تمام شب را بیدار میمانیم. اما اگر احساس بیارزشی یا دیده نشدن کنیم، هیچ چیز در نظرمان اهمیت ندارد. ترس کنجکاوی و بازیگوشی را نابود میکند. افرادی که احساس امنیت میکنند و پیوند معناداری با دیگران دارند دلیلی نمیبینند که وقتشان را در راه مصرف مواد مخدر یا خیره شدن بیهوده به تلویزیون ضایع کنند.
برگرفته از کتاب «بدن هرگز فراموش نمیکند»، اثر وسل وندرکولک