شب‌ها در بیمارستان، به‌عنوان سرایدار شبانه کار می‌کرد، روزها هم  با خستگی زیاد در کلاس‌های نویسندگی می‌نشست. در همین سال ها، زندگی‌اش در دوراهی ناامیدی و تلاش برای بقا قرار داشت. یکی از شب‌ها، در خلوت خودش برای چند دقیقه به این فکر کرد که شاید هیچ آینده‌ای در نوشتن نداشته باشد؛ اما همان شب، اتفاقی افتاد که زندگی‌اش را دگرگون کرد. کارور نوشته ای از آنتوان چخوف را خواند که توصیه کرده بود: «لازم نیست درباره افراد غیرعادی بنویسید.»
 همین چند جمله کوتاه‌مسیرش نویسندگی او را تغییر داد. او فهمید که داستان‌هایی که می‌خواهد بنویسد، همین موضوعاتی هستند که اطرافش جریان دارند؛ در چشم‌های خسته نگهبان شب، در دستان پینه‌بسته کارگران، در دل مردی که پشت میز فروشگاهش نشسته و نمی‌داند چگونه باید بدهی‌هایش را بپردازد.
مسیر دشوار کارور از چوب‌بری تا نویسندگی
ریموند کارور در ۲۵ مه ۱۹۳۸ در شهر کلتسکنی، اورگن متولد شد. پدرش کارگر کارخانه چوب‌بری بود و مادرش پیشخدمت رستوران. زیستن در طبقه کارگر، با سختی‌های مالی و روزهای پرمشقت، از همان کودکی او را با واقعیت‌های تلخ زندگی آشنا کرد.در ۱۸ سالگی با ماریان بورک ازدواج کرد. خیلی زود صاحب دو فرزند شد و برای تأمین هزینه‌های زندگی، مشاغل مختلفی را تجربه کرد؛ از چوب‌بری و سرایداری بیمارستان گرفته تا فروشندگی و ویراستاری کتاب‌های درسی.
مینیمالیسم های واقع‌گرا
کارور، امروز به‌عنوان یکی از پیشگامان مینیمالیسم و واقع‌گرایی شناخته می‌شود. داستان‌هایش اغلب کوتاه، ساده و بدون پیچیدگی‌های زبانی هستند، اما درعین‌حال، عمق احساسی و اجتماعی بالایی دارند.او زندگی طبقه کارگر را با نگاهی بی‌پرده و بدون اغراق به تصویر می‌کشید. شخصیت‌هایش معمولاً با مشکلات مالی، شکست‌های عاطفی و ناامیدی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. دیالوگ‌های کوتاه و جملات موجز، از ویژگی‌های بارز سبک او هستند.
موسیقی زبان ساده
کارور علاوه بر نویسندگی به‌عنوان شاعری صاحب‌ذوق شناخته می‌شود او در شعرهایش نیز همین سادگی و واقع‌گرایی را رعایت می‌کرد. استفاده از زبان روزمره به‌جای استعاره‌های پیچیده، باعث می‌شد که احساسات را به شکلی مستقیم بیان کند.
خداحافظی زودهنگام با ادبیات
این نویسنده و شاعرواقع گرا با آثارش نشان داد که داستان کوتاه می‌تواند به‌اندازه یک رمان تأثیرگذار باشد. او با سبک خاص خود، نسل جدیدی از نویسندگان را تحت تأثیر قرارداد و همچنان یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبیات مدرن محسوب می‌شود.در ۵۰ سالگی به سرطان ریه مبتلا شد. در آخرین ماه‌های زندگی‌اش، همچنان به نوشتن ادامه داد و درنهایت در ۲ اوت ۱۹۸۸ در واشنگتن درگذشت.