ترامپ و شریک مستعفی وی ایلان ماسک، درصدد بودند از طریق "مهار همه جانبه چین" مانع از پیشبرد راهبرد "تبدیل پکن به هژمون" در نظام بین الملل شوند اما نتایج و خروجی های عینی جنگ تعرفه ای از جمله کنشگری هوشمندانه پکن در این آوردگاه تمام عیار تجاری نشان داد که محاسبات و پیش فرض های ترامپ تا چه اندازه ای نادرست بوده است. یکی از راهبرد هایی که پکن در مواجهه با جنگ تجاری آمریکا در پیش گرفت، "اقدام متقابل" و "درگیرسازی بازیگران جهانی"در بحران بود. چینی‌ها به کشورها و بازیگرانی که با رویکرد تقابلی واشنگتن (حتی به صورت جبری) در قبال پکن همراه شوند در خصوص محرومیت آن ها از بازار جذاب چین هشدار دادند. به عبارت بهتر، پکن نسبت میان "هزینه"و"فایده"بازیگران جهانی از همراهی با جنگ اقتصادی آمریکا را به ترتیب افزایش و کاهش داد.همین مسئله سبب شد تا در نهایت، قدرت خطرپذیری کشورها در پیروی از سیاست های تعرفه ای دولت آمریکا کاهش پیدا کند. در این میان کاخ سفید خود نیز دست به خطایی راهبردی زد؛ این که جنگ تعرفه ای را مشمول همه کشورهای دنیا ساخت. تصور ترامپ این بود که واشنگتن به تنهایی قدرت تبدیل شدن به "نقطه ثقل تجاری"در برابر سازمان تجارت جهانی و دیگر نهادهای دخیل در عرصه اقتصاد بین الملل را خواهد داشت، اما این  پیش درآمدهای ذهنی با واقعیات چندان منطبق نبود.