​​​​​​​
ضیا قاسمی –شاعر افغانستانی
این ملت اگر خسته، اگر شاد بماند
تقدیر بر این است که آزاد بماند
هرچند بکوشند به خاموشی‌اش اما
این شعله فزون‌تر شده در باد بماند
باغی که علی‌رغم تبرهای فراوان
سرسبزتر از قامت شمشاد بماند
باغی که پر است از گل و از نغمه‌ی بلبل
تا هست جهان خُرّم و آباد بماند

ضیا قاسمی ،شاعر افغانستانی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: این چند بیت را در روزی نوشتم که پس از 23 سال اقامت در ایران، این کشور را برای همیشه ترک کردم. دعای خیری برای سپاس‌گزاری از مردم ایران و خداحافظی با آن‌ها. من در ایران مدرسه رفتم، دانشگاه خواندم، در جلسات ادبی شعر خواندم و یاد گرفتم و تشویق شدم. با غم‌ها و شادمانی‌های مردم ایران بزرگ شدم. تقریباً نیمی از عمرم را در ایران گذراندم و به همین دلیل حس می‌کنم نیمه‌ای از من همیشه ایرانی است.
این روزها نگران و غمگینم برای روزهای سخت مردم ایران و آرزو می‌کنم هرچه زودتر سیاهی اندوه جنگ بگذرد و صلح و آرامش به ایران عزیز برگردد.