شاید دروغگویی سیاستمداران به یک عرف درآمده باشد به خصوص بعد از تئوری سازی‌های ماکیاولی مردم خیلی انتظار انصاف و یک رنگی از یک سیاستمدار ندارند، سیاستمداران اخلاقی تر شاید دروغ نگویند اما دست کم همه حقیقت را برای حفظ مصلحت نیز بر زبان جاری نکنند. اما در حوالی سال 2016 جهان با یک پدیده متفاوت روبه رو شد، ترامپ مدلی از دروغ گویی آشکار را دنبال کرد که بیراه نیست اگر بگوییم باید تلاش کرد در میان یاوه گویی هایش رگه‌ای از حقیقت بیابیم. شاید باور کردنش سخت باشد که دانشنامه آزاد ویکی پدیا، صفحه‌ای را با عنوان بیانات گمراه کننده و نادرست ترامپ ( False or misleading statements by Donald Trump)  راه اندازی کرده و توضیح داده که ترامپ در دور اول ریاست جمهوری اش هر روز حدود 21 گزاره نادرست یا گمراه کننده عنوان کرده است. کافی است فقط عبارات یاوه گویی‌های ترامپ را سرچ کنید، با انبوهی از راستی آزمایی‌های مختلف روبه‌رو خواهید شد که ترامپ به صورت سریالی آن‌ها را عنوان کرده است.
در همین چند ماهی که از دور دوم ریاست جمهوری اش می‌گذرد ادعاهای بی اعتبارش کم نبوده، اگر همه این‌ها را یک طرف بگذاریم، نقض حرف‌های خودش توسط خودش طوماری را شکل خواهد داد. می‌توان برای این منظور به ادعای او برای پایان جنگ در اوکراین نگاه کرد، مجله تایم به مناسبت صد روزگی دولت ترامپ مصاحبه‌ای مفصل با وی ترتیب داد و از او پرسید: شما گفتید که جنگ اوکراین را در روز اول تمام می‌کنید. نظر شما چیست؟ و ترامپ پاسخ داد: «خب، من آن را به صورت استعاری گفتم و آن را به عنوان یک اغراق گفتم، برای این که نکته‌ای را مطرح کنم و می‌دانید. بدیهی است، مردم می‌دانند که وقتی این را گفتم، به شوخی گفته شد» اگر کسی کمی نگاه بلند مدت به عرصه سیاست داشته باشد می‌داند که هرگز و هرگز نباید خودش، حرف خودش را آن هم به عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل روز دنیا آن قدر راحت به استهزا بکشاند و موضوع را به شوخی بدل کند. یادمان هست که همان روزهایی که ترامپ موضع خود راجع به اتمام سریع جنگ اوکراین را عنوان کرد، فعالان چقدر آن را جدی می‌گرفتند، اما حالا با گذشت روزهای طولانی تر جنگ اوکراین از صلح دورتر از زمان‌های قبلی است. 
یکی دیگر از مواضع مهم ترامپ در خصوص تعرفه گذاری‌های جدی با چین و تقریبا تمام دنیا بود، او با تبختر از جنگ تعرفه‌ای صحبت می‌کرد و به سرعت تعرفه‌های بالایی روی کالاهای چینی وضع کرد اما وقتی با واکنش تند چین در اعمال تعرفه‌های متقابل مواجه شد بعد از چند روز از موضع خود عقب نشست و صحبت از توافق با شرکای تجاری کرد. این روند در موضوع اعمال تعرفه بر روی کالاهای اروپایی دنبال شد که باز نتیجه مشابهی برای ترامپ یعنی عقب نشینی را تکرار کرد.
یکی دیگر از ادعاهای او در همین چند ماه گذشته موضوع باز شدن درهای جهنم به روی غزه بود! ترامپ نوشته بود اگر حماس همه اسرا را آزاد نکند درهای جهنم به روی آن‌ها باز خواهد شد؛ ادعایی که در همان ساعات آغازین شاید با تحلیل‌های پیچیده همراه شد، اما با مقاومت حماس و عدم تمکین به خواست ترامپ، هیچ اقدام مهمی در غزه اتفاق نیفتاد الا این که ترامپ بیش از پیش رسوا شد. آن قدر یاوه گویی‌های ترامپ متعدد است که رسیدگی به آن‌ها نه ممکن و نه مطلوب به نظر می‌رسد. اما این نوع رفتار به نظر حاکی از نوعی عدم تسلط به موضوعات و البته نداشتن دیسیپلین سیاسی است. موضوعات روان شناسی مترتب به آن را اگر فاکتور بگیریم، ترامپ را بیش از آن که یک سیاستمدار بدانیم باید آن را یک شو من قلمداد کنیم حالا با این برداشت می‌توانیم در مواجهه با رفتار و صحبت هایش، موضع درست تری اتخاذ کنیم.
ترامپ چند روز پیش نوشت «تهران را خالی کنید» این گزاره آن قدر سبک سرانه بود  که حتی حسین باستانی تحلیلگر ارشد بی بی سی  فارسی آن را «حیرت آور» دانست و یک مقام کاخ سفید در ترجمه و سفید شویی این گزافه گویی گفت منظور ترامپ اعمال فشار برای مذاکرات به تهران است. حالا او در ادامه این رفتار که می‌توان آن را یک بازی روانی دانست خطاب به ایران نوشته است: « تسلیم بی قید وشرط» واضح است که باید این پیام را مانند بسیاری از بازیگری‌های او یک کنش روانی دانست. چراکه هرکس اندکی شناخت از ایرانیان داشته باشد می‌فهمد که هیچ نقطه از تاریخ این کشور نیست که حتی نزدیک اتفاق را در آن بیابید. مسئله مهم در انبوهی از یاوه گویی‌های ترامپ نوع مواجهه با این شو منی هاست، باید هوشیار بود که در دام بازی‌های روانی او گرفتار نشد و او را در قامت یک سیاستمدار کلاسیک قرار نداد.