​​​​​​​
مخاطب گرامی، در قدم اول باید سردی رابطه خود و همسرتان را علت‌یابی کنید. با توجه به توضیحات مطرح شده، لازم است به دنبال یافتن موانع عمیق شدن رابطه‌تان باشید و بررسی کنید چرا نتوانسته‌اید به اندازه کافی به همسرتان نزدیک و وابسته زندگی مشترک‌تان شوید. دانستن این‌که چه اتفاقاتی باعث به وجود آمدن شرایط فعلی شده است، مهم به نظر می‌رسد و بهتر است برای این‌گونه سوالات پاسخ مناسبی پیدا کنید. در پیامک‌تان به برخی از ویژگی‌های شخصیتی همسرتان از جمله کم رویی و انزوا اشاره ولی فراموش کرده‌اید دو جنس مخالف با هم فرق دارند. بنابراین قبل از این‌که بخواهید شوهرتان را محکوم به ایراد و نقص کنید، به او حق بدهید که مانند شما فکر نکند؛ چراکه او یک انسان با ویژگی‌های منحصر به خودش و با یک سابقه تربیتی و پرورشی متفاوت از خانواده شماست. اگر در خصوص رفتاری خاص با شوهرتان اختلاف سلیقه دارید، بهتر است به جای این‌که سعی در تغییر صددرصدی وی داشته باشید، با گفت‌و‌گو به یک حد تعادل برسید.
درباره مهم نبودن‌تان پیش‌داوری نکنید
گفته‌اید احساس می‌کنم بود و نبودم برای شوهرم فرقی ندارد. همان‌طور که خودتان هم بیان کرده‌اید، فکر می‌کنید این‌گونه است ولی مطمئن نیستید. سعی کنید از گمان در تصمیمات سرنوشت‌ساز زندگی استفاده نکنید و دغدغه‌های خودتان را با شوهرتان مطرح کنید تا خودش به آن‌ها پاسخ دهد. در پایان به شما توصیه می‌کنم ویژگی‌های مثبت همسرتان را بزرگ‌نمایی و به او کمک کنید تا ضعف‌های خودش را برطرف کند. طلاق راهکار مناسبی نیست و به نوعی پاک کردن صورت مسئله است.