​​​​​​​«فیلیپ هالسمنِ» آمریکایی، از مشهورترین عکاس‎های سوررئال، عاشق پریدن و درواقع پراندن سوژه‎هایش بود، چون باور داشت هر صورتی، رمزی را در خود پنهان کرده ‎است و فقط وقتی مقابل دوربین به هوا می‎پرد، نقاب همیشگی‎اش کنار می‎رود. موقع پریدن، همه حواس جمعِ این کار است و چهره حقیقی خودش را نشان می‎دهد. هالسمن، کتاب «پرش» را که شامل صحنه پریدن 178 آدم مشهور بود، در دهه 60 میلادی منتشر کرد. یکی از مشهورترین عکس‎های او، با همکاری رفیقش سالوادور دالی ثبت شد. عکسی که اگر از تاریخچه‎اش چیزی ندانیم، احتمالا ظن‎مان به سمت فتوشاپ و دستکاری عکس می‎رود و با یادآوری این نکته که در زمان ثبت آن چنین امکاناتی وجود نداشته، گیج و متحیر خواهیم ماند. پشت صحنه این عکس را با هم بخوانیم: هالسمن تا چهار می‌شمرد؛ با شماره‌ یک همسرش صندلی را در هوا نگه می‌دارد، با شماره‌ 2 دستیارش آب را به هوا می‎ریزد، با شماره‌ 3 یکی دیگر از دستیاران گربه‌ها را از سمت راست پرتاب می‌کند و با شماره‌ 4 دالی به هوا می‌پرد. در نهایت بعد از 28بار تلاش در عرض 6ساعت، این عکس سوررئال، ثبت می‎شود. یکی از دخترهای هالسمن گفته: «وظیفه من این بود که گربه‎ها را بگیرم و در حمام خشک‎شان کنم. پدر هربار برای ظهور و چاپ عکس به تاریک‎خانه در طبقه پایین می‎رفت. ۲۷ بار آب ریختن،‌ گربه پرت کردن و خشک کردن». اگر دارید به این فکر می‎کنید که اصلا چرا چنین عکسی باید ثبت می‎شده، شما را با تردیدتان تنها می‎گذارم اما اگر دالی را خیلی خوب نمی‎شناسید و متوجه نمی‎شوید چرا یک نقاش سرشناس تن به چنین کاری داده، این توضیح کمک‎تان می‎کند؛ وقتی هالسمن به دالی می‎گوید تصمیم دارد عکسی از او بگیرد که همه‎چیز در آن شناور باشد، دالی پیشنهاد می‎‌کند اردکی را با دینامیت منفجر کنند و در آن لحظه از او عکس بگیرند. هالسمن هم با افسوس جواب می‎دهد: «این‎جا آمریکاست و ممکن است به زندان بیفتیم».