چرا یک قدم مانده به موفقیت، شکست می‌خوریم؟!
شاید برای شما هم پیش آمده باشد، وقتی فکر می‌کنید یک قدم تا موفقیت فاصله دارید همه چیز به هم می‌ریزد و شکست می‌خورید. این سوال پژوهشگران هم بوده است، به همین دلیل سعی کردند با مطالعه و پژوهش‌هایی که انجام می‌دهند جوابش را پیدا کنند. در نهایت آن‌ها فهمیدند که انتظارِ پاداش بزرگ ممکن است با سیگنال‌های مغزی که ما را برای انجام کار بزرگ آماده می‌کند، تداخل پیدا کند و در نهایت آن چیزی که انتظار داریم، اتفاق نمی‌افتد. اما چرا و چگونه؟!
نویسنده:
مترجم:
جایزه بزرگ عملکرد را ضعیف می‌کند
«خفقان تحت فشار» وضعیتی است که در مواقع بسیار حساس و مهم زندگی ایجاد می‌شود، مانند ورزشکاری که در مسابقات قهرمانی شرکت کرده یا بازیگری که قرار است مقابل کارگردانی مشهور نقش بازی کند. اکنون مطالعه‌ای نشان می‌دهد که انتظار پاداش بزرگ ممکن است همه چیز را به هم بزند. محققان در مطالعه‌ای که در مجله «نورون» منتشر شد، سه میمون را بررسی کردند که برای رسیدن به جایزه، یعنی نوشیدن آب، وظایف خاصی را انجام می‌دادند. زمانی‌که جایزه حجم متوسط تا زیاد آب بود، آن‌ها بهترین عملکرد را داشتند، اما وقتی پای جایزه بسیار بزرگ در میان بود، عملکرد ضعیفی داشتند و در وضعیت «خفقان تحت فشار» قرار می‌گرفتند.
تمرکز زیادی هم دردسرساز است
دانشمندان در طول این آزمایش، از طریق الکترودهای کاشته‌شده در مغز میمونها، فعالیت صدها سلول مغزی را که در «آماده‌سازی حرکتی» نقش دارند، ردیابی کردند. هنگام آماده‌سازی حرکتی، مغز برای انجام یک حرکت، مانند گرفتن چیزی با دست، آماده می‌شود.
نامناسب‌ترین عملکرد میمونها وقتی بود که جایزه یا خیلی کوچک بود و آن‌ها با دقت پایین آن را دنبال می‌کردند، یا بسیار بزرگ بود که بیش از حد محتاط می‌شدند. آدام اسمولدر، دانشجوی دکترا در دانشگاه کارنگی ملون و نویسنده اول این پژوهش، می‌گوید که میمونها خیلی کند بودند و به نظر می‌رسید که نگران از دست دادن جایزه‌اند. آن‌ها آن‌قدر روی کارشان متمرکز می‌شدند که وقتشان تمام می‌شد.
مغز ظرفیت پاداش خیلی بزرگ را ندارد
تصاویر مغزی میمون‌های این مطالعه نشان داد که مشکلات عملکردی ناشی از جایزه بزرگ به اختلال در آمادگی حرکتی برمی‌گردد. بخش‌هایی از مغز «منطقه‌ای بهینه» دارند که مشخص می‌کند یک فعالیت با موفقیت مداوم همراه است یا نه. اندازه یک پاداش تعیین می‌کند که آیا مغز به این منطقه بهینه می‌رسد یا نه. استیون چیس، یکی از نویسندگان ارشد و استاد مهندسی پزشکی در دانشگاه کارنگی ملون، به لایو‌ساینس گفت: «انتظار پاداش مغز را به منطقه بهینه سوق می‌دهد، اما وقتی پاداش بیش از حد بزرگ می‌شود از قابلیت مغز خارج می‌شود.» این نتایج را می‌توان به انسان‌ها بسط داد، زیرا پردازش پاداش در بسیاری از جنبه‌های زندگی انسان و همچنین در شرایط روانی نقش اساسی دارد. چیس تاکید می‌کند که اعتیاد و وسواس از عمده موارد مربوط به سیستم پاداش در مغزند. اکنون محققان امیدوارند که بتوانند با ایجاد منطقه بهینه در مغز به افراد کمک کنند تا بهترین عملکرد را داشته باشند.
منبع: livescience
«خفقان تحت فشار» وضعیتی است که در مواقع بسیار حساس و مهم زندگی ایجاد می‌شود، مانند ورزشکاری که در مسابقات قهرمانی شرکت کرده یا بازیگری که قرار است مقابل کارگردانی مشهور نقش بازی کند. اکنون مطالعه‌ای نشان می‌دهد که انتظار پاداش بزرگ ممکن است همه چیز را به هم بزند. محققان در مطالعه‌ای که در مجله «نورون» منتشر شد، سه میمون را بررسی کردند که برای رسیدن به جایزه، یعنی نوشیدن آب، وظایف خاصی را انجام می‌دادند. زمانی‌که جایزه حجم متوسط تا زیاد آب بود، آن‌ها بهترین عملکرد را داشتند، اما وقتی پای جایزه بسیار بزرگ در میان بود، عملکرد ضعیفی داشتند و در وضعیت «خفقان تحت فشار» قرار می‌گرفتند.تمرکز زیادی هم دردسرساز است
دانشمندان در طول این آزمایش، از طریق الکترودهای کاشته‌شده در مغز میمونها، فعالیت صدها سلول مغزی را که در «آماده‌سازی حرکتی» نقش دارند، ردیابی کردند. هنگام آماده‌سازی حرکتی، مغز برای انجام یک حرکت، مانند گرفتن چیزی با دست، آماده می‌شود.
نامناسب‌ترین عملکرد میمونها وقتی بود که جایزه یا خیلی کوچک بود و آن‌ها با دقت پایین آن را دنبال می‌کردند، یا بسیار بزرگ بود که بیش از حد محتاط می‌شدند. آدام اسمولدر، دانشجوی دکترا در دانشگاه کارنگی ملون و نویسنده اول این پژوهش، می‌گوید که میمونها خیلی کند بودند و به نظر می‌رسید که نگران از دست دادن جایزه‌اند. آن‌ها آن‌قدر روی کارشان متمرکز می‌شدند که وقتشان تمام می‌شد.
مغز ظرفیت پاداش خیلی بزرگ را ندارد
تصاویر مغزی میمون‌های این مطالعه نشان داد که مشکلات عملکردی ناشی از جایزه بزرگ به اختلال در آمادگی حرکتی برمی‌گردد. بخش‌هایی از مغز «منطقه‌ای بهینه» دارند که مشخص می‌کند یک فعالیت با موفقیت مداوم همراه است یا نه. اندازه یک پاداش تعیین می‌کند که آیا مغز به این منطقه بهینه می‌رسد یا نه. استیون چیس، یکی از نویسندگان ارشد و استاد مهندسی پزشکی در دانشگاه کارنگی ملون، به لایو‌ساینس گفت: «انتظار پاداش مغز را به منطقه بهینه سوق می‌دهد، اما وقتی پاداش بیش از حد بزرگ می‌شود از قابلیت مغز خارج می‌شود.» این نتایج را می‌توان به انسان‌ها بسط داد، زیرا پردازش پاداش در بسیاری از جنبه‌های زندگی انسان و همچنین در شرایط روانی نقش اساسی دارد. چیس تاکید می‌کند که اعتیاد و وسواس از عمده موارد مربوط به سیستم پاداش در مغزند. اکنون محققان امیدوارند که بتوانند با ایجاد منطقه بهینه در مغز به افراد کمک کنند تا بهترین عملکرد را داشته باشند.
منبع: livescience
10 شماره آخر
پربازدیدهای خراسان آنلاین
