​​​​​​​
ابوالحسن صدیقی (۱۲۷۶ تا ۱۳۷۴) مشهور به ابوالحسن‌خان صدیقی، نقاش و مجسمه‌ساز برجسته ایرانی و از شاگردان کمال‌الملک بود. تندیس فردوسی در میدان فردوسی، تندیس یعقوب لیث صفاری در زابل، تندیس خیام در پارک لاله تهران، تندیس نادرشاه افشار در آرامگاه نادر در مشهد، نقش برجسته روی آرامگاه کمال الملک در نیشابور و طرح چهره ابوعلی سینا از کارهای برجسته وی هستند. صدیقی اولین مجسمه سنگی خود را از روی عکسی از مجسمه ونوس میلو که در موزه لوور است، می‌سازد و به احمدشاه اهدا می‌کند. در این دیدار احمدشاه 50تومان که در آن زمان پول زیادی بود، به کمال‌الملک می‌دهد و مقرری ماهانه‌ای به مبلغ ۲۰ تومان برای پیشبرد و تداوم کارهای صدیقی برای وی تعیین می‌کند. متاسفانه این مجسمه اکنون گم شده‌است. سپس کمال‌الملک سرپرستی کارگاه تازه تأسیس مجسمه‌سازی مدرسه صنایع مستظرفه را به او می‌سپارد. گوستینوس آمبروزی مجسمه‌ساز ایتالیایی در دیدار از مجسمه فردوسی در ویلا بورگز رم در دفتر یادبود می‌نویسد: «دنیا بداند، من خالق مجسمه فردوسی را میکل آنژ ثانی شرق شناختم. میکل آنژ بار دیگر در مشرق زمین متولد شده‌است.»