​​​​​​​جروم دیوید سَلینجر (۱۹۱۹ تا ۲۰۱۰) نویسنده معاصر آمریکایی است که رمان‌های پرطرفداری مانند ناطور دشت را نوشته است. اطلاعات اندکی درباره زندگی سلینجر منتشر شده‌است. او با توجه به شخصیت گوشه‌گیر خود، همواره تلاش می‌کرد دیگران را به حریم زندگی‌اش راه ندهد. نخستین داستان سلینجر به نام جوانان در سال ۱۹۴۰ در مجله چاپ شد. طی سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ داستان ناطور دشت به شکل دنباله‌دار در آمریکا منتشر و سپس در سال ۱۹۵۱ روانه بازار کتاب این کشور و بریتانیا شد. این کتاب در مدت کمی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد و در سال ۱۹۹۹ آن را به‌عنوان شصت‌وچهارمین رمان برتر سده بیستم معرفی کردند. فرنی و زویی، 9 داستان (در ایران با عنوان دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل و هشتم) تیرهای سقف را بالا بگذارید، نجاران و سیمور: پیشگفتار، جنگل واژگون، نغمه غمگین، هفته‌ای یه بار آدمو نمی‌کشه و یادداشت‌های شخصی یک سرباز، از جمله آثار سلینجر هستند. همچنین بعد از مرگ او مجموعه داستانی به نام «داستان‌های پس از مرگ» در ایران ترجمه و چاپ شد. جنبه مهم زندگی سلینجر، مبهم‌بودن او برای منتقدان و هواداران اوست. مرحوم داریوش مهرجویی فیلم پری را با برداشتی آزاد از رمان فرنی و زویی ساخت. همچنین در فیلم هامون، از زبان شخصیت اصلی فیلم، اشاره‌ای به آن می‌کند.