​​​​​​​ویتنام به شکل عام و شهر هانوی به شکل خاص بهشت گردشگران غذاست؛  آن‌‌‌هایی که در جهان راه می‌‌‌افتند تا غذاهای مختلف را تجربه کنند. در انگلیسی به آن‌‌‌ها می‌‌‌گویند «Food tourist»، اما خودمانیم، من ترجیح می دهم به آن ها بگویم «گردشگران شکمو»! این‌‌‌جا بهشت گردشگران شکموست چراکه می‌‌‌توانند با کمترین هزینه، بیشترین تجربه‌‌‌های غذایی را داشته باشند. یک کتاب راهنما ادعا کرده بود که می‌‌‌شود یک ماه در خیابان‌‌‌های هانوی گشت و ظهر و شب غذا خورد، بدون آن‌‌‌که غذا تکراری باشد! نمی‌‌‌دانم این ادعا درست است یا نه، اما با یک نگاه به دور و برم می‌‌‌توانم بفهمم که چندان دور از ذهن نیست. گرچه خیلی از غذاها مشابهت‌‌‌های زیادی دارند، اما نام‌‌‌شان متفاوت است. ویتنامی‌‌‌ها بیشترین علاقه را به «فو» دارند. رایج‌‌‌ترین غذای ویتنامی که آن را سوپ ویتنامی‌‌‌ها هم می نامند. «فو» را با آب یا آب گوشت می‌‌‌پزند و توی آن می‌‌‌شود از یک تا هزار و یک چیز ریخت... فو آن قدر محبوب است که حتی بعضی‌‌‌ها اسم بچه‌‌‌شان را می‌‌‌گذارند فو. فکر کنید آدم توی ایران اسم بچه‌‌‌اش را بگذارد قورمه سبزی یا حلیم بادمجان یا سیرابی! 
برگرفته از کتاب «موآ» اثر منصور ضابطیان