​​​​​​​گالیلئو دی وینچنزو بُونایوتی دِ گالیلِی (۱۵۶۴ تا ۱۶۴۲) مشهور به گالیله، اخترشناس، فیزیک‌دان و مهندس ایتالیایی اهل پیزا بود که برخی او را یک همه‌چیزدان می‌دانند. گالیله پدر اخترشناسی رصدی، پدر روش علمی و پدر علم مدرن لقب یافته‌است. شهرت گالیله بیشتر به دفاع علمی‌اش از مدل کوپرنیک برمی‌گردد. کوپرنیک، پیش‌از گالیله گفته‌ بود که خورشید به گرد زمین نمی‌چرخد. رد مدل زمین‌مرکزی کلیسا که صدها سال همچون سخنی آسمانی تلقی می‌شد، به محکوم‌ شدن گالیله در دادگاه تفتیش عقاید انجامید و اگر توبه نکرده‌ بود، چه‌بسا زنده در آتش سوزانده می‌شد. گالیله با تلسکوپی که خود ساخته بود به رصد آسمان‌ها می‌پرداخت و جزئیات سطح ماه را می‌دید و بررسی می‌کرد. در زمانه او چنین می‌پنداشتند که برای ادامه حرکت جسم، نیرو لازم نیست اما او با آزمایشی نشان داد که چنین نیست که بعدها به قانون اول نیوتن انجامید. از میان تمام اکتشافات او با تلسکوپ، کشف چهار قمر عظیم سیاره مشتری که اکنون به عنوان قمرهای گالیله شناخته می‌شوند، معروف‌تر است. گالیله توانست از طول سایه‌های روی ماه، برای تخمین ارتفاع کوه‌های آن استفاده کند و نشان دهد که آن‌ها شبیه کوه‌های روی زمین هستند. همچنین برای اولین بار اجزای اصلی یک ساعت پاندولی را طراحی کرد که بعدا در ساخت اولین ساعت آونگی توسط کریستین هویگنس استفاده شد.