
آدمها تا وقتی خیلی نزدیک شان نشدهای، همانی هستند که تو از آنها در ذهنت ساختهای. اما وقتی کمی نزدیک میشوی، بیشتر خودشان میشوند و کمتر شبیه ذهنیت تو هستند. شاید برای همین است که بعد از هر نزدیکشدنی، دوری لازم است؛ فرصتی برای بازسازی تصویری که از محبوب ساختهای، تصویری که هر چه تلاش کنی با اصلش برابر نمیشود. برای همین شاید نزدیکشدن، همیشه کراهت به دنبال دارد.
برگرفته از «ناتمامی»