​​​​​​​

تاغزارها، به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی در مناطق خشک و نیمه‌خشک، نقش حیاتی در حفظ تعادل اکوسیستم و جلوگیری از بیابان‌زایی دارند؛ این درختان و درختچه‌ها با ایجاد سایه، حفظ رطوبت خاک و جلوگیری از فرسایش آن، به عنوان یک مانع طبیعی در برابر گسترش بیابان عمل می‌کنند، اما با افزایش فعالیت‌های انسانی و قطع این گونه‌ها، مشکلات جدی برای محیط‌زیست و جامعه بشری به وجود می‌آید.
گرچه این اکوسیستم‌ها با ویژگی‌های خاص خود، به تثبیت خاک و حفظ رطوبت کمک می‌کنند اما متأسفانه، این منابع طبیعی به شدت تحت تأثیر فعالیت‌های انسانی، به ویژه قاچاق چوب درخت تاغ برای تبدیل به زغال، قرار گرفته‌اند، این عمل نه تنها به تخریب این اکوسیستم‌ها منجر می‌شود، بلکه آثار منفی دیگری نیز بر محیط‌زیست و زندگی انسان‌ها دارد. به گزارش ایسنا، فهیمه رئیس‌زاده یک فعال محیط‌زیست با بیان این که درختان تاغ‌ به عنوان گیاهانی مقاوم در برابر خشکی، نقش مهمی در تثبیت خاک و جلوگیری از فرسایش آن دارند، گفت: با قطع این درختان، خاک‌های منطقه آسیب‌پذیرتر شده و در معرض فرسایش و بیابان‌زایی قرار می‌گیرند.
وی با اشاره به این که حفاظت از تاغزارها و دیگر منابع طبیعی نه تنها یک وظیفه اخلاقی بلکه یک ضرورت زیست‌محیطی است، اظهار کرد: تاغزارها به عنوان یک سیستم اکولوژیکی، نقش مهمی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و کنترل گرد و غبار دارند.
این فعال محیط‌زیست با بیان این که در تمامی شهرهای خراسان رضوی با معضل قطع درختان تاغ مواجه هستیم، گفت: با از بین رفتن این اکوسیستم‌ها، کانون‌های گرد و غبار در منطقه افزایش پیدا می‌کند و این امر به مشکلات تنفسی و بهداشتی برای ساکنان منطقه منجر می‌شود؛ همچنین، با کاهش تاغزارها، گسترش بیابان تشدید می‌شود.
وی در ادامه یکی از مهم‌ترین دلایل قطع و قاچاق درختان تاغ را، تبدیل آن‌ها به زغال دانست و افزود: این عمل نه تنها به نابودی تاغزارها منجر می‌شود، بلکه موجب تخریب خاک و از بین رفتن تنوع زیستی می‌شود.
قطع درختان تاغ به دلایل تفریحی و گردشگری، یکی دیگر از عوامل تخریب این اکوسیستم‌هاست؛ در سال‌های اخیر، با افزایش توجه به طبیعت‌گردی، برخی افراد به جای احترام به محیط‌زیست، با ایجاد آتش و تخریب تاغزارها، به تخریب این منابع طبیعی دامن می‌زنند.
رئیس‌زاده در ادامه بیان کرد: با از بین رفتن پوشش گیاهی، خاک‌های منطقه به سرعت خشک شده و قابلیت کشت و زرع کاهش پیدا می‌کند. وی خاطرنشان کرد: این وضعیت نه تنها به کاهش تولیدات کشاورزی منجر می‌شود، بلکه به بیکاری و فقر در میان ساکنان محلی نیز دامن می‌زند. رئیس‌زاده یکی از اثرات مستقیم قطع تاغزارها را افزایش کانون‌های گرد و غبار دانست و افزود: در سال‌های اخیر، با افزایش کانون‌های گرد و غبار در خراسان رضوی، ساکنان این منطقه با مشکلات جدی تنفسی و بهداشتی مواجه شده‌اند که شهرستان سرخس از آن جمله است. این گرد و غبار نه تنها بر کیفیت هوا تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه بر کشاورزی و سلامت عمومی نیز اثرات مخربی دارد؛ با از بین رفتن تاغزارها، ظرفیت جذب گرد و غبار کاهش یافته و این مسئله به شدت بر زندگی روزمره مردم تأثیر می‌گذارد.