فوتبال ما زمانی لژیونرهای موفقی در لیگ‌‌‌های معتبر اروپایی داشت؛ در مقطعی هم اگر در لیگ‌‌‌های بزرگ بازیکنی نداشتیم، لااقل شاهد استمرار بازیکنان‌‌‌مان در لیگ‌‌‌های متوسط بودیم، اما چند وقتی است هرسال با شروع فصل نقل و انتقالات شاهد بازگشت و به‌‌‌نوعی دیپورت‌‌‌های بازیکنان پرادعایی هستیم که بعد از کلی بازارگرمی در فوتبال داخلی به لیگ‌‌‌های معمولی مثل پرتغال، بلژیک، سوئد، مجارستان، اوکراین، قطر، امارات و... رفته و حتی آن‌‌‌جا هم دوام نیاوردند. جالب نیست که ما حتی در لیگ عربستان هم نماینده‌‌‌ای نداریم و اگر درخشش گاه و بی‌‌‌گاه طارمی درحد پاس گل و گرفتن پنالتی برای اینتر نباشد معلوم نیست باید دل‌‌‌مان را به‌‌‌کدام بازیکن خوش کنیم؟ در این مطلب سراغ چند دسته از بازیکنان رفتیم، آن‌‌‌هایی که احتمال دارد برگردند، آن‌‌‌هایی که بهتر است برنگردند تا شاید در فوتبال اروپا و... پیشرفت کنند و آن‌‌‌هایی که  فعلا بعید است به لیگ‌‌‌مان برگردند.




 لژیونرهایی که بهتر است برگردند
البته که حق هر بازیکنی است تصمیم بگیرد در کدام کشور بازی کند. اما شاید بد نباشد بعضی از بازیکنان برای این‌‌‌که بیشتر در حافظه فوتبال‌‌‌دوستان کشورمان باقی بمانند تا فرصت دارند برگردند. در این بخش مروری بر نام‌‌‌هایی داریم که احتمال بازگشت‌‌‌شان به لیگ برتر زیاد است، یا لااقل ما حدس می‌‌‌زنیم امسال بعد از چندسال غیبت، برخی از آن‌‌‌ها را در فوتبال‌‌‌مان ببینیم.
امید ابراهیمی  امید چند ماه دیگر 38 ساله می‌‌‌شود و کم کم باید از فوتبال خداحافظی کند؛ البته همین‌‌‌قدر که تا الان هم خوب و جنگنده دوام آورده اتفاق خوبی است. با این‌‌‌حال بازگشت او یک مشکل کوچک دارد؛ بعید است استقلال در این شرایط خواهان او باشد و از طرفی شاید خود او هم نخواهد در ایران برای تیم دیگری بازی کند.
امیر روستایی  بازیکنی که شروع امیدوارکننده‌‌‌ای داشت، اما زود از لیگ برتر به تیم‌‌‌های عربی حاشیه خلیج فارس رفت، بعد از درخشش در آن‌‌‌جا انتظار می‌‌‌رفت او به لیگ خودمان برگردد تا شانس برای دیده شدن داشته باشد؛ اما از قرار معلوم او لیگ‌‌‌های غیرفیزیکی و بازی در تیم‌‌‌های معمولی را به‌‌‌چالش‌‌‌های بزرگ ترجیح می‌‌‌دهد.
سامان قدوس  برای بازیکنی با تجربه چند فصل حضور در لیگ برتر انگلستان، حضور در تیمی معمولی از لیگی سطح پایین که گاهی حتی در آن ذخیره هم هست انتخاب خوبی محسوب نمی‌‌‌شود و مشخص است سامان فقط انگیزه مادی دارد. با این‌‌‌حال کاش او برای حفظ آمادگی خودش به لیگ برتر بیاید که فشرده‌‌‌تر است تا بیشتر به کار تیم ملی بیاید.
سعید عزت‌‌‌اللهی     وقتی عضو جوانان اتلتیکو شد و حتی با نظر سیمئونه با تیم بزرگ سالان تمرین کرد حدس زدیم به‌‌‌زودی در لیگ‌‌‌های بزرگ اروپایی بازی کند. در 19 سالگی فیکس تیم ملی شد و حتی در جام‌‌‌جهانی به اسپانیا گل هم زد که از بد حادثه VAR گلش را مردود اعلام کرد. با این‌‌‌حال سلسله‌‌‌ای از انتخاب‌‌‌های اشتباه و تغییر زیاد تیم باعث شد او در اندازه‌‌‌های لازم ندرخشد. شاید حضور در لیگ ایران و ثبات بیشتر زمینه روزهای بهتری برای این بازیکن باشد.
احسان حاج‌‌‌صفی کاپیتان سابق تیم‌‌‌ملی که همیشه بین لیگ برتر و یونان در رفت و آمد بوده. او هیچ‌‌‌وقت شانس حضور در لیگ‌‌‌های معتبر را نداشت، در فوتبال خودمان هم به‌‌‌رغم استمرار زیاد چندان محبوب نشد. شاید حالا خداحافظی با پیراهن سپاهان پایان ماجراجویی بازیکنی باشد که روزگاری تصور می‌‌‌کردیم می‌‌‌تواند بیشتر از این‌‌‌ها برای‌‌‌مان خاطره‌‌‌سازی کند.
علی کریمی   حضور در سوپرلیگ ترکیه انتخاب بدی نیست، به‌‌‌شرط این‌‌‌که بازیکن بعد از چند سال تصمیم بگیرد به لیگ یا تیم بهتری برود؛ اما علی کریمی در 32 سالگی هنوز مسیر قبل را سپری می‌‌‌کند. از طرفی با اعدادی که در فوتبال ما ردوبدل می‌‌‌شود او به‌‌‌راحتی می‌‌‌تواند درآمدی را که از تیم‌‌‌های ترکیه‌‌‌ای دارد همین‌‌‌جا داشته باشد.
صادق محرمی    بازیکنی بااخلاق و کم حاشیه که بعد از درخشش در پرسپولیس، درحالی‌‌‌که تنها 22 سال داشت لژیونر شد و حالا 7 سال در اروپا بازی می‌‌‌کند؛ اما هر فصل جایگاهش پسرفت داشت. شاید بازگشت به لیگ ما آن‌‌‌هم در فصل‌‌‌های منتهی به جام‌‌‌جهانی باعث شود او لااقل جایگاهش در تیم ملی را پس بگیرد.
شهاب زاهدی  شهاب با درخشش در لیگ مجارستان سودای بازی در تیم ملی را داشت، اما یک نیم فصل بد در پرسپولیس باعث شد او برای رهایی از فشار بازی در یک تیم بزرگ به لیگ ژاپن برود، البته او آن‌‌‌جا هم درخشش خاصی ندارد اما لااقل زیر ذره‌‌‌بین رسانه‌‌‌ها نیست. اما ثمره بازی در 6 لیگ مختلف در چند قاره برای او چه بوده؟
امیر عابدزاده  دروازه‌‌‌بانی متوسط که در مقاطع کوتاهی درخشش داشت؛ به‌‌‌خصوص با اسکوچیچ در تیم‌‌‌ملی. امیر بیشتر از استعداد، مدیون تلاش‌‌‌هایش است. اما اگر بخواهد یکی از گزینه‌‌‌های تیم ملی در جام جهانی باشد با بازی در سطحی پایین از فوتبال اسپانیا آخرین شانس‌‌‌هایش برای حضور در تیم ملی را از دست خواهد داد.
کریم انصاری‌‌‌فرد   گویا کریم به دلایل خانوادگی علاقه‌‌‌ای ندارد به لیگ خودمان برگردد؛ اما او هم مثل حاج‌‌‌صفی کار دشواری در این سال‌‌‌ها داشته، سال‌‌‌ها استمرار در تیم ملی و باشگاهی، با دستاورد کم و خاطره‌‌‌سازی محدود برای هواداران. حالا او بین یونان و قبرس در نوسان است و هر فصل زیر 5 گل می‌‌‌زند؛ بنابراین شاید در لیگ خودمان هم نتواند کاری انجام دهد؛ اما فرصتش برای آن‌‌‌که خاطره‌‌‌ای ثبت کند روبه‌‌‌پایان است.
 لطفاً تا موفق شدید برنگردید
بسیاری از بازیکنان فهرست قبلی دیگر شانسی برای درخشش در اروپا و لیگ‌‌‌های مهم را ندارند؛ اما در این بخش سراغ بازیکنانی می‌‌‌رویم که بعید نیست بخواهند برگردند درحالی‌‌‌که هنوز شانس موفقیت دارند، به‌‌‌شرط آن‌‌‌که زود تسلیم نشوند.
اللهیار صیادمنش  وقتی در 17 سالگی اولین گل ملی‌‌‌اش را زد منتظر بودیم خیلی زود بدرخشد تا حسرتی که بابت دیر کشف شدن امثال طارمی داشتیم جبران شود. اما نتیجه 6 سال حضور در 4 کشور اروپایی تا الان چندان برای او مثبت و چشم‌‌‌گیر نبوده است. با این‌‌‌حال اللهیار هنوز 24 سال دارد و اگر کمی در انتخاب‌‌‌هایش دقت کند سال‌‌‌ها فرصت درخشش خواهد داشت. تصور کنید علی دایی تازه در 24 سالگی مطرح شد و به تیم ملی پیوست. 
علی قلیزاده  قلیزاده در لیگ لهستان حضور پرنوسانی دارد؛ اما فعلاً در حال درخشش است؛ به‌‌‌نظر می‌‌‌رسد خود او تمایل دارد بعد از سفر به دور اروپا به لیگ برتر و پرسپولیس بیاید اما با توجه به سن و سال و استعدادش شاید کمی برای این تصمیم زود باشد و بد نیست یکی دو فصل دیگر هم شانسش را در اروپا امتحان کند.
محمد محبی  یکی از استعدادهای خوب فوتبال کشورمان که تابه‌‌‌حال حقش را نگرفته، از 20 سالگی به تیم ملی دعوت شد و شاید حقش بازی در جام جهانی هم بود؛ اما رفت و برگشت بین بلژیک و استقلال و حالا حضور در روسیه باعث شده او آن‌‌‌چنان که باید مدنظر لیگ‌‌‌های معتبر نباشد. شاید جام جهانی فرصت انتقال او به یک تیم خوب باشد؛ اتفاقی که در 26 سالگی عجیب نیست؛ البته اگر در این بین دوباره به لیگ خودمان نیاید.
محمد قربانی  بعد از درخشش در سپاهان به لیگ روسیه و از آن‌‌‌جا هم به امارات رفت. مسیر این بازیکن 23 ساله روبه پیشرفت، درخشش و کسب تجربه نیست. اما امیدواریم کم کم قدر خودش را بداند و درحالی‌‌‌که فرصت زیادی برای کسب درآمد از مسیر لیگ‌‌‌های عربی هست سراغ تیم‌‌‌های اروپایی برود.
سعید سحرخیزان  در 20 سالگی و بعد از درخشش با گل‌‌‌گهر به لیگ روسیه رفت؛ در آن‌‌‌جا عملکرد متوسطی داشت و حالا به‌‌‌شدت بحث حضورش در پرسپولیس داغ است؛ انتخابی که می‌‌‌تواند او را درگیر فشار رسانه، هوادار و... کرده و از مسیر پیشرفت دور کند. محمدرضا آزادی که در نساجی درخشان ظاهر شده بود نمونه خوبی از بازیکنانی است که با انتخاب‌‌‌های اشتباه مثل حضور در لیگ امارات و بعد هم آمدن به پرنوسان‌‌‌ترین استقلال تاریخ، از درخشش دور شد. حالا باید ببینیم امثال سحرخیزان چه انتخابی می‌‌‌کنند؟
کسری طاهری  ستاره تیم ملی نوجوانان کشورمان بعد از گلزنی به برزیل مورد توجه تیم‌‌‌های زیادی قرار گرفت؛ اما با رفتن به روبین کازان سعی کرد مسیری را که سردار آزمون طی کرده جلو ببرد. هرچند این مسیر برای سردار بعد از حضور ناموفق در بایرلورکوزن و رم به لیگ امارات و... ختم شد. اما کسری طاهری می‌‌‌تواند حالا حالاها بدرخشد.
جواد حسین نژاد  بازیکنی که با سپاهان به فوتبال ایران معرفی و بعد هم مثل بقیه استعدادهای جوان‌‌‌مان درگیر سندروم پیوستن به لیگ روسیه شد و حالا اخبار متفاوتی به گوش می‌‌‌رسد که حاکی از بازگشتش به لیگ ایران آن‌‌‌هم در 21 سالگی است. شاید جواد نباید به لیگ روسیه می‌‌‌رفت، اما حالا که از لیگ ایران جدا شده دلیلی برای بازگشت ندارد و باید تا رفتن به لیگی معتبر مبارزه کند.
بعید است برگردند
مهدی طارمی  طارمی فصل سختی را در اینتر سپری کرد؛ اما درخشش برابر بارسا و تاثیرگذاری در رسیدن تیم به فینال لیگ قهرمانان چنان اتفاق مهمی است که فصل بد او را تحت‌‌‌الشعاع قرار داد. او حتی اگر فصل بعد در اینتر هم نباشد بعید است تا چند فصل دیگر به لیگ برتر بیاید؛ باید منتظر باشیم ببینیم تا فینال مهم برابر پاریسی‌‌‌ها چه نتیجه‌‌‌ای در پی دارد.
احمد نوراللهی  پرسپولیس بدجوری دنبال نوراللهی است؛ او هم بارها ثابت کرده پرسپولیسی دوآتشه است؛ با این حال وقتی در لیگی مثل امارات کاپیتان تیمی باشی، بدرخشی و جام را هم بالای سر ببری بعید است به‌‌‌راحتی بتوانی فاصله پیشنهاد تیم خارجی و داخلی را با عشق و تعصب پرکنی.
مهدی قائدی  نمونه‌‌‌ای بارز از تباهی استعداد. مهدی حقش را در تیم ملی گرفته، اما انصافاً رفتن به لیگ امارات در 22 سالگی و چند سال بازی کردن در آن‌‌‌جا هرچند درآمد زیادی برای او داشته اما از حیث ورزشی انتخاب خوبی نبوده. هرچند در 4 فصل اخیر مهدی یک‌‌‌بار به لیگ برتر آمد و با محبی زوج زهردار تیم ساپینتو شد؛ اما در شرایط فعلی همان‌‌‌طور که بعید است برای پیشرفت به اروپا برود؛ بعید است به لیگ خودمان هم برگردد.
شهریار مغانلو  او فعلاً در لیگ امارات هم‌‌‌بازی قائدی است، وقتی فقط یک نیم‌‌‌فصل لیگ پرتغال را تحمل کرد مشخص است که دیگر دنبال جاه‌‌‌طلبی نخواهد بود. اگر بخواهد در تیم ملی بازی کند شاید به لیگ خودمان بیاید؛ اما اگر بخواهد دلارهای عربی را به جیب بزند حتماً در امارات می‌‌‌ماند چون شاید از یکی دو فصل دیگر شانس حضور در همان‌‌‌جا را هم به‌‌‌خاطر سن و سالش نداشته باشد.
سردار آزمون  یک‌‌‌زمانی رسانه‌‌‌ها پر بود از تیترهای مختلف درباره شانس حضور سردار در تیم‌‌‌های بزرگ مثل لیورپول و ... اما او هر فصل در لیگ روسیه می‌‌‌ماند تا این‌‌‌که بالاخره به لیگ آلمان رفت، بعد هم در رم ذخیره بود تا قید اروپا را بزند و در 30 سالگی با بیشتر از 90 بازی ملی سر از لیگ امارات دربیاورد. احتمال بازگشت او به اروپا دیگر وجود ندارد؛ اما بعید است به لیگ خودمان هم بیاید. همان‌‌‌جا خستگی درمی‌‌‌کند.
سید مجید حسینی  کمتر مدافعی در 22 سالگی شانس بازی در جام جهانی و رفتن به اروپا را دارد، اما فوتبال ممکن بود برای مجید حسینی طور دیگری باشد اگر کی‌‌‌روش ناغافل روی اسم سید جلال حسینی برای جام جهانی 2018 خط نمی‌‌‌کشید و روزبه چشمی هم مصدوم نمی‌‌‌شد. او در این سال‌‌‌ها با حضور در لیگ ترکیه و تیم ملی نشان داده همان سال‌‌‌ها به سقفش در فوتبال رسید و شاید حالا حالاها به لیگ خودمان برنگردد اما بعید است حتی در همان ترکیه به تیم خوبی برود.
علیرضا جهانبخش  زمانی‌‌‌که آقای گل هلند شد منتظر بودیم به لیگ انگلستان برود؛ اما در برایتون ضعیف ظاهر شد و حتی در بازگشتش به هلند هم موفقیت قبل را تکرار نکرد. به‌‌‌نظر می‌‌‌رسد جهانبخش مثل انصاری‌‌‌فرد و حاج صفی باور ندارد که فرصت درخشش تمام شده و باید در لیگ خودمان خداحافظی کند. چالشی که خیلی از بازیکنان این نسل به‌‌‌شدت درگیر آن بوده و هستند.