​​​​​​​
در سفر سه‌روزه محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، به جاکارتا برای شرکت در نوزدهمین اجلاس اتحادیه پارلمانی کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی (PUIC)، جمهوری اسلامی ایران توانست یکی از مهم‌ترین ظرفیت‌های دیپلماسی نرم خود را در قلب جمعیت پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان جهان به نمایش بگذارد. ورود قالیباف به فرودگاه جاکارتا با استقبال رسمی مقامات اندونزی و سپس حضور پرشور شیعیان در مرکز فرهنگی اسلامی این شهر که با در دست گرفتن تصاویر او در کنار شهیدان سلیمانی و رئیسی همراه بود، فراتر از یک تشریفات دیپلماتیک ساده بود و پیامی روشن به تحولات منطقه مخابره کرد: ایران هراسیِ دونالد ترامپ در قواره جهان اسلام جایی ندارد و حضور قدرتمند جمهوری اسلامی فراتر از مرزهای جغرافیایی‌اش است .سفر رئیس مجلس شورای اسلامی به جاکارتا و استقبال پرشور مسلمانان،جامعه دانشگاهی  و شیعیان اندونزیایی از او، بیش از هر چیز می‌تواند یک «هشدار دوستانه» به معارضان منطقه‌ای باشد؛ به این معنا که جمهوری اسلامی، برخلاف قیمت‌گذاری معاندان بر دیوارهای تحریم، با اتکا به ظرفیت‌های نوین پارلمانی و پیوند شبکه‌ای میان مجالس کشورهای اسلامی، در حال ساختن زیرساختی است که در کمتر از چشم به‌هم‌زدنی می‌تواند به بسیجی سیاسی و اقتصادی بدل شود.قالیباف در سخنرانی خود در مسجد استقلال جاکارتا با لحن معتدل اما قاطع، خواستار اتحاد امت اسلامی در حمایت از ملت فلسطین شد و تأکید کرد «مبارزه ما با آمریکا و اسرائیل یک مبارزه مقدس است» این موضع، در کنار گفت‌وگوهای دوجانبه رئیس مجلس با همتایان مالزیایی، عمانی، الجزایری و سعودی برای گسترش همکاری‌های اقتصادی و پارلمانی، نشان داد دیپلماسی پارلمانی ایران می‌تواند هم‌زمان بر پرونده فلسطین متمرکز باشد و در عین حال مناسبات دوجانبه را در جهت منافع ملی ارتقا دهد. چنین رویکردی، برخلاف تلقی غالب از دیپلماسی «مذاکره یا تقابل»، راه سوم قدرتمندانه‌ای را می‌گشاید که مبتنی بر هویت انقلابی و استقلال سیاسی است. 
قدرت نرم؛ سرچشمه از اعماق جامعه ایرانی
نکته کلیدی دیگر این سفر، جلوه‌گری قدرت نرم جمهوری اسلامی بود؛ قدرتی که برخاسته از پشتوانه مردمی و خاطره مقاومت در دوران دفاع مقدس است و نباید آن را دست‌کم گرفت. استقبال باشکوه اندونزیایی‌ها و بازتاب گسترده سخنرانی قالیباف در رسانه‌های محلی و شبکه‌های اجتماعی، سندی روشن بر اثبات نفوذ نرم ایران در منطقه شرق آسیا است. وقتی رئیس مجلس در سه کمیته تخصصی اجلاس-سیاسی، اقتصادی و فرهنگی-حضور یافت و پیشنهادهایی مانند تسهیل تجارت و گردشگری میان ایران و اندونزی را مطرح کرد، عملاً نشان داد که دیپلماسی پارلمانی می‌تواند فوراً به منافع ملموس اقتصادی منتهی شود. با این حال، آنچه این رخداد برجسته را تا حدی کم‌رمق کرده، سکوت سنگین بسیاری از نهادها و رسانه‌های همسو با گفتمان انقلاب است. رهبر معظم انقلاب بارها هشدار داده‌اند که «انفعال نیروهای خودی گاه از دشمن اثرگذارتر است»؛ اما متأسفانه در این مورد، رسانه‌های رسمی و غیررسمی جریان انقلاب، از بزرگداشت این دستاورد نرم عاجز ماندند .اکنون، در حالی که جهان اسلام بیش از هر زمان دیگری به گفتمان همبستگی و مقاومت نیازمند است، لازم است رسانه‌های انقلابی، فعالان فرهنگی و تریبون‌داران عرصه عمومی بازنگری اساسی در رویکرد خود به پوشش دستاوردهای دیپلماسی پارلمانی جمهوری اسلامی به عمل آورند. روایت موفقیت‌های ایران نباید قربانی محاسبات جناحی شود، زیرا دیپلماسی فعال بخشی از «جهاد تبیین» است و اگر این روایت‌ها خاموش بماند، گفتمان مقاومت در دل امت اسلامی تضعیف خواهد شد.