درباره شهید رئیسی این روزها مطالب زیادی گفته شده است. هر کسی از منظری به دیدگاه ها و فعالیت‌های او توجه کرده است. مثلاً می‌توان گفت آقای رئیسی کارآزموده بود و با مسئولیت‌های مهمی که تا پیش از ریاست جمهوری برعهده داشت، آمادگی‌های لازم برای قرار گرفتن در چنین منصبی را کسب کرده بود. می‌توان گفت سعه صدر و توانایی مدیریتی، اشراف به نظام مسائل کشور، آشنایی با ظرفیت ها و توانایی‌های طبیعی و انسانی، اعتماد به نفس و روحیه فوق‌العاده برای مواجهه با چالش‌ها، قدرت الهام‌بخشی به کارگزاران و متصدیان دستگاه ها و همچنین برخی خصلت های شخصی همچون تواضع، اخلاص، صدق و خودساختگی، در او واقعاً درخشان بود. اما در بین این خصوصیات، آن چه او را عمیقاً ممتاز می‌ساخت، باور و علقه بی‌آلایش او به مردم بود.
آقای رئیسی حقیقتاً مردمی بود؛ مردمی بودن در او نهادینه بود. نزدیک شدن به مردم نه تنها برای او تکلّف ایجاد نمی‌کرد، بلکه شیرین‌ترین لحظات او که گذر زمان را در آن ها از یاد می‌برد، لحظات ارتباطات مردمی او بود.
رئیس‌جمهور علاوه بر این که در پی حل مسائل مردم و پیشرفت کشور بود، در حوزه کاری ما که بخش اطلاع‌رسانی و رسانه دولت ایشان بود، دغدغه جدی برای رفع ابهامات مردم و پاسخگویی داشت. احترام او به افکار عمومی یک احترام واقعی بود. همان‌قدر که نیازهای عمومی مردم برای او اهمیت و اولویت داشت، برای افکار عمومی و برداشت‌های مردم از دولت اهمیت قائل بود. جزو برنامه‌های ثابت و به تعبیر خود ایشان تعقیبات نماز صبح او، مرور روزنامه‌ها بود؛ با اشراف به مسائل دولت و کشور، مواردی که نیازمند پیگیری و رفع مشکل بود به دفتر ارجاع می‌داد تا از دستگاه مربوط پیگیری شود. مواردی که نیازمند تبیین و رفع ابهام بود، به دبیرخانه شورای اطلاع‌رسانی دولت منعکس می‌شد تا از دستگاه مربوطه خواسته شود برای انجام این مأموریت اقدام کند.
اهمیت افکار عمومی برای آقای رئیسی محدود به دوره ریاست جمهوری نبود. در دوره ریاست قوه قضاییه و تولیت آستان قدس رضوی نیز که به نوعی مقام‌های انتصابی محسوب می‌شدند، با این حال او درهای مجموعه‌های تحت مدیریت خود را به روی رسانه‌ها و فعالان سیاسی و اجتماعی گشود. در ماه مبارک رمضان سال 1398 که مقارن با اولین سال ریاست ایشان بر قوه قضاییه بود، نشستی با حضور مدیران رسانه‌ها از همه سلایق و گرایش‌های درون نظام برگزار شد؛ در آن جلسه برخی مدیران رسانه‌ها به شوخی و جدی می‌گفتند وقتی از ما برای این نشست دعوت شد، ابتدا تصور کردیم این هم یکی از احضارهای قضایی است چون تا پیش از این، نوع تعامل ما با دستگاه قضایی در این محدوده بود.

​​​​​​​
«مردم» برای آقای رئیسی همان نقطه کانونی بودند که در شرایط سخت سال 1400 که به تعبیر آقای جهانگیری (معاون اول دولت‌های یازدهم و دوازدهم) سخت‌تر از دوره دفاع مقدس بود، حاضر شد از دستگاه مطالبه‌گر یعنی قوه قضاییه به منصب پاسخگویی و صندلی داغ قوه مجریه نقل مکان کند تا بلکه بتواند گره‌های بیشتری از زندگی مردم باز کند. آن هم در حالی که انباشت بحران‌ها از تحریم و کرونا تا سوء مدیریت باعث ایجاد احساس بی‌دولتی و رها بودن امور در مردم شده بود و بسیاری از سر خیرخواهی آقای رئیسی را از حضور در انتخابات بر حذر می‌داشتند و می‌گفتند شرایط مشابه باتلاقی است که هر کسی روی صندلی رئیس‌جمهور بنشیند به درون آن فرو خواهد رفت.
آقای رئیسی در چنین شرایطی پا به میدان خدمت گذاشت و به مقابله با بحران‌های فوری و پیش‌رو همچون کرونا، تورم 50 درصدی، کسری بودجه، قطعی برق و تنش‌های آبی رفت. تنش آبی در بعضی از مناطق کشور به قدری حاد شده بود که مردم آن مناطق به نشانه اعتراض به خیابان‌ها می‌آمدند.
ویژگی درس‌آموز آقای رئیسی این بود که از مسائل فرار یا آن ها را انکار نمی‌کرد؛ بلکه اصطلاحاً به استقبال آن ها می‌رفت. مثلاً در همین مسئله تنش آبی، اولین سفر سرزده خود را به مناطق شادگان خوزستان که دچار تنش آبی بودند، اختصاص داد و در گرمای 50 درجه شهریور به آنجا رفت. آن هم در شرایطی که حدود دو سال بود همه سفرهای رئیس‌جمهور قبل به علت کرونا متوقف شده بود. با رویکرد حل مسئله، رفع چالش آب به یکی از اولویت‌های دولت سیزدهم تبدیل شد به طوری که در پایان دولت سیزدهم از 10 هزار روستای درگیر تنش آبی، مشکل 5 هزار روستا حل شده بود.
بحران کرونا و تلفات روزانه 600 تا 700 تن از مبتلایان، چالش دیگری بود که شهید رئیسی برای علاج آن به ابتکار تماس تلفنی با رئیس‌جمهور چین و درخواست واردات انبوه واکسن دست زد و ظرف چند ماه واردات و واکسیناسیون سراسری به شکلی انجام شد که ایران جزو کشورهای موفق در مهار کرونا قرار گرفت.
حذف ارز ترجیحی 4200 تومانی که میراث دولت قبل برای او بود، چالش دیگری بود که آقای رئیسی با وجود آگاهی از آسیب‌های احتمالی آن برای تصویر و محبوبیت دولت، با توجه به تکلیف قانونی و اصرار کارشناسان بر ضرورت آن، اجرای آن را در دستور کار قرار داد؛ البته با تدبیر و گفت و گوی عمومی با مردم و تدارک مقدماتی مهم همچون افزایش یارانه‌های نقدی از 45 هزار تومان به 300 و 400 هزار تومان. این تدابیر بود که باعث شد با وجود افزایش قیمت‌ها، واکنش عمومی همدلانه باشد و خاطرات تلخ افزایش قیمت بنزین تکرار نشود.
آقای رئیسی با انجام 46 سفر استانی در طول سه سال (به جز سفرهای پروژه‌ای) به صورت مستمر پیام کار، حرکت و پیشرفت را به فضای عمومی منتقل کرد؛ آن هم در شرایطی که به خصوص پس از فتنه 1401، دشمن همه توان خود را روی این پروژه قرار داده بود که ایران عزیز را زیست‌ناپذیر و زمین سوخته نشان دهد. در این شرایط، تحرک و نشاطی که رئیس‌جمهور با حضور در بین مردم و خلق تصاویری شوق‌آفرین از اجتماعات عظیم مردمی ایجاد می‌کرد، از تثبیت و رسوب روایت مجعول جلوگیری کرد.
فهرست رویکردها و اقدامات رئیس‌جمهور شهید و دولت سیزدهم فهرستی مطوّل و افتخارآمیز است. با بیان چند رویکرد و مصادیق متناظر با آن ها سعی شد نشان داده شود که در همه تصمیمات و اقدامات مهم آقای رئیسی، مردم محوریت داشتند و هر طرح مهمی که در دولت یا نزد رئیس‌جمهور مطرح می‌شد ابتدا باید از جنبه نفع عمومی توجیه می‌شد.
آقای رئیسی با همه وجود مردمی بود و پاداش اخلاص و اعتقاد خود به مردم را نیز با آن تشییع و قدرشناسی‌های مردمی در شهرهای 
مختلف گرفت.