آنچه این روزها بر جولانی رئیس‌جمهور خودخوانده سوریه می‌رود، مستقلاً قادر است گزاره «نرمال باش تا پذیرفته شوی» به‌عنوان کلیشه حاکم بر ذهن بخشی از روشنفکران ایرانی را از اعتبار بیندازد. فرمانده گروهک تروریستی هیئت تحریرالشام -به زعم وزارت امور خارجه آمریکا- مدتی پیش با وساطت بن‌سلمان و اردوغان در ریاض با ترامپ هم‌قاب شد و برای رفع تحریم‌ها تقاضای مساعدت کرد. اندکی به قبل بازگردیم. پس از سقوط اسد، آمریکا اولین کشوری بود که جولانی را به‌رسمیت شناخت. پیش از سقوط اسد نیز گمانه‌هایی درباره نقش واشنگتن -در کنار آنکارا و تل‌آویو- در حمایت از جولانی مطرح شده بود. همه این عوامل باعث می‌شدند شورشیان نسبت به حملات دنباله‌دار اسرائیل علیه خاک سوریه -با هدف نابودی تسلیحات دوره اسد و سپس با توجیه حمایت از دروزی‌ها- ناگزیر غمض عین پیشه کرده و در برابر متجاوز پرچم سفید به اهتزاز درآورند. با وجود گرفتن قول مساعدت برای رفع تحریم‌ها، مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا گفته کاخ سفید فعلاً برای برداشتن دایمی تحریم‌ها علیه سوریه آمادگی ندارد و فرمان ترامپ صرفاً شامل بخشی از تحریم‌ها، آن هم به مدت ۶ ماه می‌شود. مضافاً روبیو امروز پیش‌بینی سختی درباره آینده جولانی داشته. او گفته «واشنگتن سناریوی سقوط دولت موقت سوریه در هفته‌های آینده را منتفی نمی‌داند». هماهنگی کامل با آمریکا، درخواست برای رفع تحریم‌ها، استیصال مقابل تجاوزهای نظامی اسرائیل و... هیچ‌کدام نتوانسته‌اند جولانی را در چشم غرب شایسته رفع قاطع تحریم‌ها بسازند و برای او در داخل سوریه وجاهت و امنیت بیاورند. آیا طبق گفته روبیو باید شاهد روزهای پایانی جولانی بر سریر دمشق باشیم؟