​​​​​​​تماشای تصاویر آلبوم‌های قدیمی، یک مکث کوتاه در شتاب زندگی جدید است؛ فرصتی برای فرار از استرس و دغدغه‌های حال، و بازگشت به روزهای ساده‌تر و بی‌پیرایه. نگاه کردن به عکس‌ها همان لحظه‌ای‌ست که صدای خنده‌ها، عطر خانه قدیمی، رنگ لباس‌ها و حتی نور ظهر تابستانی را دوباره در ذهن زنده می‌کند. اما چرا این نوستالژی تا این حد تسکین‌دهنده است؟ چون گذشته امن است؛ ما پایان همه قصه‌هایش را می‌دانیم، و هر بار که به آن بازمی‌گردیم، حس می‌کنیم زخمی نیست که التیام نیافته باشد. خاطرات به ما یادآوری می‌کنند که چه مسیری آمده‌ایم، چقدر بزرگ‌تر و مقاوم‌تر شده‌ایم و چقدر ارزشمند است داشتن ریشه‌های مشترک با کسانی که دوستشان داریم. آلبوم عکس، بهتر از هر راوی دیگری، دلخوشی‌ها و حتی غصه‌های کوچک را به تصویر کشیده است. هر از گاهی ورق زدن این آلبوم‌ها باعث می‌شود دوباره با دنیای کودکانه‌، والدین جوان یا دوستی‌های قدیمی پیوند بخوریم؛ این‌گونه حال‌مان بهتر می‌شود و معنای زندگی را عمیق‌تر حس می‌کنیم. گاهی کافی ا‌ست چند دقیقه در قاب گذشته سفر کنیم تا قلب‌مان آرام بگیرد و با نیرویی نو به فردا نگاه کنیم.