«پرسیدم چرا در جلسات هیچ اعتراضی به عملکردسازی های مطلوب نمی‌کنید، گفت ظرفیت انتقاد بسیار پایین است و دوستان ناراحت می‌شوند.» این خلاصه گپ و گفت ما با یکی از مدیران بخش خصوصی استان در سال گذشته بود. از وقتی به بهانه‌های مختلف برخی رسانه‌های منتقد یا پیگیر در کسب اطلاعات درست را به جلسات دعوت نکردند و به انحاء مختلف آن ها را به گوشه رینگ راندند، این گزاره برای ما آشنا بود. شاید نه به این صراحت اما از دوره بحران کرونا و بعد از اتمام آن سخت‌ترین دوره برای دستیابی به اطلاعات و داده‌های عملکردی در استان بود و تنها به داده‌هایی امکان دسترسی وجود داشت که بیانگر بخشی از واقعیت است «مثلاً گفته می‌شد n تعداد واحد به چرخه تولید بازگشته‌اند اما این که چه تعداد از چرخه خارج‌شده‌اند، گفته نمی‌شد و اگر هم می‌خواستیم به این بخش از واقعیت دست پیدا کنیم به سیاه نمایی یا تشویش اذهان متهم می‌شدیم....»
آقای استاندار، شما از مدیران پیش کسوت و با سابقه وزارت کشور هستید و از سال 77 در این استان فرماندار بوده‌اید و با فضای استان کاملاً آشنایی دارید، همچنین توسط رئیس‌جمهوری به این منصب منصوب‌شده‌اید که اعتقاد راسخ به «اطلاعات واقعی» دارد و به صراحت عنوان کرد «استان‌ها باید نقشه راه داشته باشند تا میزان پیشرفت آن‌ها قابل ارزیابی باشد.» بنابراین استان در درجه اول باید نقشه راه داشته باشد و برای تهیه نقشه راه باید ابتدا واقعیت موجود را تبیین کرد و این واقعیت موجود تنها بر اساس داده‌های دستگاه‌ها که ممکن است بخشی از واقعیت را بازگو کنند، تبیین شدنی نیست بنابراین باید بخش دیگر واقعیت های موجود استان را از بخش خصوصی جویا شد تا نقشه راهی جامع تهیه شود و بر اساس آن پیشرفت و توسعه پایدار را رقم زد. بر اساس این نقشه، هم مدیران بالادستی و شخص رئیس‌جمهور می‌توانند میزان پیشرفت استان را ارزیابی کنند و هم رسانه‌ها می‌توانند عملکرد واقعی را بر اساس واقعیت‌های مستدل به مردم ارائه کنند. اگر تنها بر اساس داده‌های مطلوب دستگاه‌ها نقشه راه را تهیه کنید، قطعاً با چالشی جدی روبه رو خواهید شد.