​​​​​​​ترور یحیی سنوار در ادامه خط ترورهای رژیم صهیونیستی، نشان دهنده یک تصور اشتباه از جریان های مقاومت در ادراک سران این رژیم است. از آغاز قرن 21 که مبارزه با القاعده و طالبان در بین کشورهای غربی به یک چالش پررنگ تبدیل شد، تصور آن ها این بود که با از بین بردن نفر اول تشکیلات، باعث فروپاشی آن تشکیلات می شوند. رژیم صهیونیستی با پیش گرفتن این نگاه در مقابل حماس و حزب ا... به دنبال حل
 بحران های امنیتی خود است درحالی که اشتباه اساسی آن ها، یکی دانستن گروه های فرقه ای و بنیادگرا مثل القاعده با جریان مقاومت است. در گروه های فرقه ای، افراد جذب کاریزمای لیدر و فرد اصلی می شوند و او با قدرت اثرگذاری شخصی اش، یک گروه را مدیریت می کند و با از بین رفتن او، معمولا تشکیلات مرتبط دچار تشتت می شود و دیگر نمی تواند با قدرت گذشته به مسیر قبلی خود ادامه دهد. با این حال، جریان مقاومت در فلسطین و لبنان، هیچ شباهتی به گروه هایی مثل القاعده ندارند و ادراک برخی کشورهای غربی و اسرائیل که حماس و حزب الله را در لیست گروه های تروریستی خودشان قرار داده اند، بسیار دور از واقعیت میدانی در فلسطین و لبنان است.
شکل گیری نهضت های مبارزه با رژیم صهیونیستی، بر مبنای اشغال گری، تبعیض و تحقیر است و این زمینه ای برای فعالیت گروه هایی است که به دنبال مبارزه با این رژیم هستند. در این مسیر، افراد در خدمت فرد کاریزماتیک نیستند بلکه این فرد کاریزماتیک است که در مسیر آرمان جمعی و تاریخی فلسطینی ها قرار می گیرد. درواقع حتی اگر تمام رهبران جریان های ضد صهیونیستی توسط دشمن ترور شوند، بازهم زمینه مبارزه از بین نمی رود چون تا زمانی که اشغال گری و تبعیض و تحقیر ادامه دارد، هویت جامعه فلسطینی به مبارزه گره خورده است و این مسیر ادامه پیدا می کند. مسئله ای که واضح است این است که با ترور یحیی سنوار هم روند مبارزه فلسطینی ها قطع نمی شود و ذهن اشغالگر، توان ادراک خود را از دست داده و چشمانش را بسته و با چشمان بسته نمی توان زمینه و دلایل عمیق و بنیادین شکل گیری و ادامه جریان های ضدصهیونیستی را مشاهده کرد و نمی توان فهمید که با ترور رهبران مقاومت، اصل مسئله که اشغالگری و محروم کردن افراد از حقوق طبیعی زندگی شان است، از بین نمی رود و جریان مبارزه توسط نسل های مختلف ادامه خواهد داشت.