​​​​​​​خب ضمن تبریک پیشاپیش روز دانش‌آموز، اگه می‌خواین دانش‌آموزی خوب و محبوب باشین به نکات زیر توجه نکنین، بله توجه نکنین، چون اگه بخواین محبوب بقیه دانش‌آموزان باشین فرمولش یک چیزه، اگه بخواین محبوب معلم‌ها باشین یک فرمول دیگه داره که در تضاد جدی با موضوع اوله، اما سخت‌ترین بخش ماجرا اینه که محبوب مدیر باشین، چون اون دیگه خیلی عجیبه و همه چیز متکی میشه به همیاری‌های داوطلبانه پدر گرامی‌تون با مدرسه. اما اگه بخواین دانش‌آموزی محبوب همه باشین بدونین چندان ممکن نیست. به‌هرحال در ادامه چند اصل مهم در این زمینه رو مرور می‌کنیم:

1حالا محبوب هم نشدی
 عــیـــب نــــــداره| هــــمـــه معلم‌هـــا دوست‌داشتنی و عزیز هستن، اما مهم‌ترین کار انجام کار درسته، نه راضی کردن همه. نه از گلایه همکلاسی باید ترسید؛ نه لازمه از تمجید معلم در هر شرایطی خوشحال بشیم. مهم اینه بدونیم کار درست رو انجام دادیم.
2 سعی کن منفور نشی| درسته گفتیم محبوبیت به هر قیمتی خوب نیست اما وقتی صغیر و کبیر از آدم دلخور باشن احتمال زیاد لازمه آدم یک مروری به رفتارهاش داشته باشه و مشکوک بشه که یک جای کار رو خراب کرده. پس یک ذره‌بین بردار و دنبال اشکال اساسی بگرد.

3 جلب توجه از همه‌اش بدتره| تو برنامه صبحگاهی فعالی، تو تیم راگبی مدرسه هستی؟ ماکت فضاپیمای اودیسه رو درست کردی و تعداد اتم های موجود در پیراشکی رفیقت رو هم  که زنگ تفریح خورده،محاسبه کردی؟ همه اینا خوبه به‌شرط این‌که پشتش رشد خودت و کمک به دیگران مهم باشه تا خودنمایی. اگه چون درس خوندی، زحمت کشیدی و دوست داری درس‌ها رو مرور کنی به معلم زمان امتحان رو یادآوری می‌کنی چه خوب! اما اگه دوست داری خودت رو شیرین کنی و حال بقیه رو بگیری، این ماجرا اسمش رشد نیست. حالت با خودت خوب باشه، کارهات مورد توجه خودت باشه انگار محبوبی، اونم برای یکی که خیلی مهمه، یعنی تو دل خودت.