نظام‌الدین قیصاری و عبدالرشید دوستم از رهبران سابق جنبش ملی افغانستان بعد از مدت‎ها با یکدیگر به آشتی رسیدند. قیصاری و دوستم هر دو از رجال ازبک افغانستان محسوب می‎شوند که در دوران حکومت جمهوری روابط پرفراز و نشیبی با یکدیگر داشتند. قیصاری به‎عنوان یک رهبر جوان که پدرش یک بازرگان مشهور در شمال افغانستان بود، فرستاده دولت در زمان کرزی و اشرف غنی در منطقه فاریاب محسوب می‎شد. گویا دولت کابل در عصر جمهوری همواره قصد داشت تا با برجسته‌سازی قیصاری، بدیلی دربرابر رهبران مهم ائتلاف شمال مانند دوستم و عطامحمدنور ایجاد کند؛ البته بهبود مقطعی روابط وی با دوستم نیز باعث می‎شد تا حکومت مرکزی از قدرت سیاسی و اقتصادی او احساس خطر کند که از همین‌‌رو وی در دوران اشرف‌غنی بازداشت شد. وی پس از پیروزی طالبان در افغانستان در آستانه فرار به ازبکستان دستگیر شد و پس از آزادی درصدد بیعت با طالبان برآمد. در طول سه سال گذشته وی همواره خواستار ورود ترک‌تباران افغانستان (ترکمن‌ها و ازبک‌‌ها) به ساختار امارت اسلامی شده‌است. ولی در حال حاضر پس از سه سال وی بیعت خود را با طالبان شکسته و دست دوستی سمت مارشال دوستم دراز کرده‌است. مهم‎ترین دلیل این تغییر وضع را در کنارگذاشته شدن کاظمی‌قمی به‎عنوان یکی از مهم‎ترین شخصیت‌های ۲۵ سال اخیر جمهوری اسلامی در پرونده افغانستان می‎دانم.  وی که با دعوت طالبان به افغانستان آمده بود، ارتباط خوبی با تهران داشت و مهم‎ترین دست ایران در بین ازبک‌های افغانستان بود؛ تاجایی‎که حتی به‎دلیل همین رابطه خوب در تهران فعالیت اقتصادی می‎کرد.