
انسان در جهان تکنولوژیک امروز با طبیعت و خانه بیگانه است. آشنایی و شناخت او از گیاهان، درختان، گلها و جانوران از طریق فضای مجازی است. تنها درک او از چرخش فصلها کمی احساس گرما و سرما یا چند شاخه برگ درخت کنار پیادهروی خیابانهاست. زندگی انسان امروز نه در خانه، بلکه در خوابگاهها و آپارتمانهای چندین طبقه که بیشباهت به سلولهای زندان نیست، خلاصه میشود. آپارتمانهایی کوچک و درهم تنیده که هیچ شباهتی به «خانه» ندارند و سالبهسال جا را برای حضور انسان تنگتر میکنند. در این آپارتمانها دریچهای برای تابش خورشید صبحگاهی وجود ندارد و گاهی حتی اگر چنین امکانی هم باشد، آلودگی هوا چنین اجازهای را نمیدهد.