
اگر کسی به باوری دلبستگی عاطفی داشته باشد، از نظر او هر اندیشهای یا هر برساخت یا شگرد ذهنی که به آن باور اعتبار ببخشد، موجه است. هر چه باور انسان به چیزی شدیدتر باشد، احتمالاً کمتر میشود که بتوان آن باور را با توسل به دلیل و شاهد از ذهنش بیرون انداخت. ذهن انسانها غالباً نزدیکبین، انعطافناپذیر و اهل دنبالهروی است؛ در عین حال، مهارت بالایی در خودفریبی و دلیلتراشی دارد. انسانها، بنا بر طبیعتشان، بسیار خودمحور و جامعهمحورند و منفعتطلبیهای ناموجه دارند. هدفشان حقیقت نیست، بلکه دستیابی به سود و مزیت است.
برگرفته از کتاب
«مغالطههای پرکاربرد»، اثر ریچارد پل