​​​​​​​
اوایل دهه 1980میلادی دانشمندان نیوزیلندی به فکر این افتادند که صداهای اعماق اقیانوس‌های جنوبی را ضبط کنند. آن‌ها معتقد بودند صدای نهنگ‌های بزرگ‌باله کوچک (مینکی) را ضبط کرده‌اند اما حالا بعد از 44سال انجمن آکوستیک آمریکا زده زیر همه چیز و می‌گوید بر اساس تحقیقات‌شان این صداهای مرموز ممکن است نوعی مکالمه میان موجودات ناشناخته باشد! اما اگر این صدای نهنگ‌ها نیست، پس از چه چیزی است و آن‌ها درباره چه چیزی صحبت می‌کنند؟

 کوآک کوآکِ مرموز!
صداهایی که دانشمندان نیوزیلندی آن را ضبط کردند، چهار تُن کوتاه و عجیب‌‌اند. آن‌ها 10 سال پیش گفتند شواهدی دارند که نشان می‌دهد این صداها را نهنگ‌های بزرگ‌باله کوچک جنوبگان تولید کرده‌اند.
 راس چپمن، پژوهشگر دانشگاه ویکتوریا درباره این صداها می‌گوید: «شاید درباره شام صحبت می‌کردند، شاید والدینی با فرزندانشان حرف می‌زدند، یا شاید صرفا درباره آن کشتی دیوانه‌ای که مدام می‌رفت و می‌آمد و یک ریسمان بلند را پشت سرش می‌کشید، اظهارنظر می‌کردند. این صداهای پی‌درپی به صدای «کوآک‌کوآک» اردک‌ها شباهت دارد.» حتی بعضی‌ها حدس می‌زدند آن صداها می‌تواند صدای یک زیردریایی باشد یا حتی یک ماهی!
  صداهایی شبیه پرش یک فنر!
حدس‌ها درباره صداهای ضبط‌شده ادامه داشت تا این که یک گروه تحقیقاتی برای کشف این صداها دست به کار شد. آن‌ها برای مقایسه آن صداها به اعماق آب رفتند و میکروفون‌هایی را با تگ چسبناک به نهنگ‌های مینکی چسباندند. آن‌ها صدایی شبیه به پرش یک فنر تولید می‌کردند و این به صدای ضبط شده دهه 1980 شباهت داشت اما انجمن آکوستیک آمریکا می‌گوید با این که صداها شناسایی نشده‌اند اما شاید واقعا آن‌ را نهنگ‌های مینکی تولید کرده باشند،چون این صداها سال‌های بعد هم در آب‌های جنوبگان ضبط شدند.
  گوینده‌های ناشناخته دریا!
حالا دوباره به سوال اصلی می‌رسیم که اگر این صداها کار نهنگ‌ها نیست، پس چطور تولید شدند؟ چپمن می‌گوید این صداها شبیه یک گنجینه اطلاعات درباره انواع مختلف صداهای اقیانوس مانند صداهای پستانداران دریایی‌ است. ما همیشه در حال مطالعه صداهای ضبط‌شده بودیم، هر روز که بیشتر به داده‌ها نگاه می‌کردیم چیز جدیدی درباره صدا در اقیانوس یاد می‌گرفتیم و این واقعا هیجان انگیز بود. این صداها تکرار نمی‌شدند و اول باور نمی‌کردیم منشأ زیستی دارند. در نهایت ما فهمیدیم چند گیرنده متفاوت در مکان‌های مختلف اقیانوس این صداها را تولید می‌کردند.» نکته باحالی که چپمن و همکارانش متوجه آن شدند، این است که وقتی یک گوینده صحبت می‌کرد بقیه ساکت می‌شدند و هیچ چیزی نمی‌گفتند. وقتی حرف‌های گوینده اول تمام می‌شد، ساکت می‌شد و به حرف‌های دیگران گوش می‌داد! شاید واقعا با موجودات ناشناخته طرف باشیم!
منبع: independentpersian