​​​​​​​ریچارد یانگ، زیست‌شناس، در مقاله‌ای که در مجله علمی «سلول» منتشر شد، نشان داد که مصرف مداوم قند اضافی «ترافیک درون سلولی» ایجاد می‌کند. او معتقد است که این ترافیک‌‌‌ همان چیزی‌ است که به بسیاری از بیماری‌های مزمن منجر می‌شود. ترافیک درون سلولی به وضعیتی اشاره دارد که در آن فرایندهای سلولی مختلف که به طور معمول باید منظم و هماهنگ در داخل سلول انجام شوند، به دلیل اختلال، متوقف یا کند شوند. در این حالت، مولکول‌ها، پروتئین‌ها یا سایر اجزای سلولی که باید به مکان‌های خاصی در سلول منتقل شوند یا با یکدیگر تعامل داشته باشند، به دلیل تجمع یا اختلال در مسیرهای داخل سلولی، نمی‌توانند به‌درستی عمل کنند. اگر به جای یک وعده غذای سالم با مقدار معقولی از مواد مغذی، دو نوشابه کوکاکولا بخورید، تعادل طبیعی در بدن به هم می‌خورد و سطح بالای قند در جریان خون به تولید بیش از حد گونه‌های واکنشی اکسیژن در سلول‌ها منجر می‌شود. این گونه‌های واکنشی می‌تواند به سلول‌ها آسیب برساند و باعث آسیب به مولکول‌های سلولی شود؛ فرایندی که به آن استرس اکسیداتیو گفته می‌شود. بیش از چند دهه است که مشخص شده در سلول‎های بدن افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن، مقدار زیادی گونه‌های واکنشی اکسیژن تولید می‌شود. این مولکول‌ها به دلیل ویژگی‌های خاصشان می‌توانند به سلول‌ها آسیب برسانند. در افراد مسن، این گونه‌های واکنشی طبیعتا بیشتر است که دلیل آن هم رایج‌تر بودن بیماری‌های مزمن در سنین بالاتر است. سوال بعدی محققان این است که از اطلاعات جدید چطور می‌توان برای معکوس کردن روند ابتلا به بیماری‌های مزمن استفاده کرد؟جاناتون دیتلف، زیست‌شناس مولکولی از تورنتوی کانادا می‌گوید: «اگر بتوانیم یک یا دو روش غذایی یا دارویی پیدا کنیم که بتواند مانند پلیس راهنمایی و رانندگی، مسیر گرفتار ترافیک را باز کند، فکر می‌کنم این کشف بسیار مهمی خواهد بود.» دیتلف تاکید می‌کند که اصلاح رژیم غذایی قطعا در رفع برخی مشکلات موثر است. به باور او، محدود کردن مصرف غذاهای بسیار فراوری‌شده و قندهای افزودنی برای کاهش مشکلاتی مانند آسیب‌های عصبی رایج در افراد مبتلا به دیابت مفید خواهد بود؛ هرچند احیای عملکرد سلولی سالم یک ‌شبه اتفاق نمی‌افتد.