
لیگ فوتبال قدیم، همان لیگ سادهای که نه تمرینات پیشرفته داشت، نه زمینهای مدرن، اما دلها را به هیجان میآورد. پیراهن بازیکنان شمارهاش فارسی بود، تماشاچیها گاهی روی سکوی خاکی مینشستند، و همه چیز سادهتر از آن بود که حساب و کتابی پشتش باشد. اما عجیبی اینجا بود: حسی که در هر ضربه به توپ جریان پیدا میکرد، پر از شور و حالی بود که مرزهای حرفهای نداشت. امروزه فوتبال با اسپانسرهای پر زرق و برق، فناوری های پیشرفته و تحلیلهای لحظهای پر شده است. اما آیا این تغییرات توانستهاند "حال خوب" قدیم را دوباره زنده کنند؟ نه بهنظر میرسد. حاشیهها جای هیجان را گرفتهاند و بازی به مسابقهای تبدیل شده که بیشتر نقطهنظر تجاری دارد تا معنایی انسانی. فوتبال قدیم، شاید ساده، اما چیزی داشت که فوتبال امروز فاقد آن است: روح زندگی.