سلام. نمی‌دونم اولین همکاری (قطعا منظورم کاشتن جسمی به نامِ «هَم» نیست!) من با موسسه خراسان، همون سال ۸۵ در آغاز(قطعا منظورم «آ» که به شکل «غاز» کشیده شده باشه نیست!) انتشار ضمیمه جیم بود یا قبل‌تر!الآن با ژست خاصی، محکم زدم توی پیشونیم که «وای چه زود دو دهه گذشت!» و یادم نبود که صدای ضربه به پیشونی رو شما توی روزنامه نمی‌شنوین! بعدشم بغض کردم و یادم نبود که این مطلب در رسانه‌ای منتشر می‌شه که بُغض توش دیده نمی‌شه! و در نهایت که بیشتر فکر کردم به این نتیجه رسیدم که شایدم حُسن رسانه‌های مکتوب و کاغذی، به همین محرومیت‌هاشه!بگذریم.... اما یادمه که حدود(قطعا منظورم دودی که از «حُ» بلند می‌شه نیست!) ۱۰سال پیش به دعوت بچه‌های خوش‌فکر روزنامه خراسان، قرار شد یه سری سرگرمی(قطعا منظورم داغ شدن «سَر» نیست) متفاوت برای این ضمیمه(قطعا منظورم اون «ضَ» که شبیه «میم» باشه نیست!) ایجاد کنیم که اسمش شد زندگی‌سلام!نخند آقا! اینا اشتباه چاپی نیست! منم خُل نشدم! بی‌مزه هم خودتی خانوم! شایدم شمایی که امروز منظور من رو از داخل پرانتزها متوجه نمی‌شین یا دلیل این نوع مکالمه رو نمی‌دونین، البته حق دارین.
اگه خبر داشتین که ما توی همین صفحات یه سرگرمی به اسم «خفن‌استریپ» چاپ می‌کردیم، حتما از اسم عجیبش تعجب می‌کردین و اگه می‌دونستین که این سلسله مسابقات، از پرطرفدارترین مسابقات کشور بود و ما با انتشار عکس و اسم، از مدعیان و «بزرگان خفن‌استریپ» تقدیر هم کردیم، تعجب‌تون بیشتر می‌شد و اگه می‌دونستین که تعدادی از این مدعیان، در سنین میانسالی و حتی کهنسالی، پا به پای جوان‌ها با «شوخی با ساختار کلمات» به نوعی سرِکار گذاشته می‌شدن اما از این سرِکاربودنِ مفید و این ورزش ذهن، به شدت لذت می‌بردن، حتما دیگه از تعجب شاخ درمیاوردین!بازم بگذریم... اگه فهمیدین محتویات پرانتزها چی بود و یه چیزایی یادتون اومد، به بچه‌هاتون بگین چه حال خوبی از یه رسانه‌  کاغذی داشتین. اگر هم متوجه جملاتی که تا این‌جا نوشتم نشدین، فقط یه پیام دارم: اگه هنوز از افرادی هستین که روزنامه می‌خونین و می‌دونین چرا می‌خونین، خوش‌به‌حالتون و خوش‌به‌حالمون که شما رو داریم.
دلم براتون تنگه.یاد روزای خوب‌مون به‌خیر.التماس دعا.