اختراع و نوآوری، پایه‌های دنیای فرداست؛ دنیایی که با ایده‌های تازه، مشکلات قدیمی‌اش را حل می‌کند و راه‌های تازه‌ای برای زیستن می‌یابد. اگر این نگاه خلاقانه و سازنده از دوران کودکی در ذهن بچه‌ها شکل بگیرد، آینده‌ای روشن‌تر و هوشمندانه‌تر در انتظار ما خواهد بود. کودکانی که به‌جای فقط مصرف کردن، به ساختن و ابداع فکر می‌کنند، نه‌تنها خودشان رشد می‌کنند، بلکه به جامعه‌ای پویا جان می‌بخشند. این مسیر اما نیازمند حمایت، آموزش و توجه است؛ چرا که بدون فراهم کردن بستر مناسب، استعدادهای بسیاری در همان اول مسیر خاموش می‌شوند. نوجوانانی چون امیرمحمد پورقاسم نشان می‌دهند که اگر فرصت دیده شدن و رشد داشته باشند، می‌توانند حتی در سنین پایین تأثیرگذار باشند. در همین مسیر، به سراغ این نوجوان ۱۳ ساله‌ اهل گرگان رفتیم تا از ایده‌ها، تجربه‌ها و مسیر متفاوتش بیشتر بشنویم.

​​​​​​​

  از اسباب‌بازی تا اختراع
امیرمحمد پورقاسم تنها ۱۳ سال دارد، یا کارنامه‌ای پر از تجربه در دنیای اختراع. او از کودکی، زمانی که تنها ۶ سال داشت، مشغول به ساخت و طراحی ابزارهای ساده بود. علاقه‌اش از همان زمان با بازکردن اسباب‌بازی‌ها و کنجکاوی نسبت به ساختارشان شروع شد؛ روندی که به گفته خودش، کم‌کم او را به سمت اختراع‌های بزرگ‌تر هدایت کرد. در سال گذشته، او موفق شد مقام دوم مسابقات کشوری اختراعات را به دست آورد؛ افتخاری که برای نوجوانی در این سن نشان از پشتکار، خلاقیت و علاقه‌مندی جدی دارد. وقتی از امیرمحمد می‌پرسیم که چه چیزی الهام‌بخش اختراعاتش بوده، با صراحت پاسخ می‌دهد: «نیاز مردم». او با دقت به اطرافش نگاه می‌کند و وقتی مشکلی در زندگی دیگران می‌بیند، شروع به ایده‌پردازی برای حل آن می‌کند. پروژه جدیدش هم بر همین اساس شکل گرفته: ساخت دستگاهی برای کمک به بیماران پارکینسون که در زمان غذا خوردن دست‌هایشان می‌لرزد. او می‌گوید مردم هم در این مسیر نقش دارند. آن‌ها پیشنهادهایی می‌دهند و از نیازهای خودشان می‌گویند و همین موضوع، انگیزه‌ای مضاعف برای اوست تا بتواند ایده‌هایش را عملی کند.

راه‌حل از دل جست‌وجو
امیرمحمد در مسیر اختراع بارها با چالش روبه‌رو شده، اما تسلیم نشده است. او برای حل مشکلاتش، از جست‌وجو در اینترنت استفاده می‌کند و با خواندن، آزمون‌وخطا و پشتکار، راه‌حل‌ها را پیدا می‌کند. «گاهی ساعت‌ها باید دنبال یک قطعه یا راهکار بگردم، ولی وقتی پیدایش می‌کنم، حس می‌کنم ارزشش را داشت.» به نظر امیرمحمد، هر نوجوانی که می‌خواهد وارد مسیر اختراع و نوآوری شود، باید مهارت‌هایی کلیدی مثل برنامه‌نویسی و الکترونیک را یاد بگیرد. از نگاه او، داشتن ابزارهای فکری و فنی، به اندازه علاقه و خلاقیت اهمیت دارد. در کنار آن‌ها، دو کلید طلایی موفقیت از نظر او «تلاش» و «پشتکار» هستند. صفحه اینستاگرام امیرمحمد حالا به ویترینی از پروژه‌ها و اختراعاتش تبدیل شده است؛ جایی که نه‌تنها آثارش را به اشتراک می‌گذارد، بلکه از طریق نظرات و حمایت‌های مردم، انرژی می‌گیرد. او از مردم به‌خاطر حمایت‌هایشان تشکر می‌کند و می‌گوید همین بازخوردها باعث می‌شود در مسیرش مصمم‌تر حرکت کند.
نوجوانی با چشم‌اندازی بزرگ
امیرمحمد تاکنون در نمایشگاه‌های متعددی در ایران شرکت کرده و تجربیات ارزشمندی به دست آورده است. با این حال، یکی از چالش‌های جدی او، نبود حمایت مالی مناسب است. او به دنبال اسپانسرهایی است که بتوانند مسیر رسیدن اختراعاتش به سطح بین‌المللی را هموار کنند. در حال حاضر، عضو تیم «روباتکس ایران» است و امیدوار است بتواند با کمک اسپانسر، پروژه‌های خود را به مسابقات مهمی مثل رقابت‌های هند، که چند ماه دیگر برگزار می‌شود، ببرد. در کنار همه این تلاش‌ها، امیرمحمد از نقش پدر و مادرش نیز غافل نیست. او می‌داند که بدون حمایت و همراهی خانواده، ادامه این مسیر سخت و پرچالش بسیار دشوار خواهد بود. خانواده‌ای که از سال‌های ابتدایی کنجکاوی‌اش، همواره مشوق او بوده‌اند و حالا هم در مسیر اختراع، همراه و پشتیبانش هستند. امیرمحمد هنوز در ابتدای راه است، اما نگاهی جدی و الهام‌بخش به مسیرش دارد. او آینده را نه در آرزوهای مبهم، بلکه در پروژه‌های مشخص و ملموس می‌بیند؛ اختراعاتی که از دل نیازهای واقعی بیرون می‌آیند و می‌توانند بخشی از مشکلات جامعه را حل کنند. با چنین ذهنی پویا، دستانی خلاق و روحیه‌ای کنجکاو، بعید نیست که روزی، نام او را در فهرست مخترعان بزرگ ایرانی ببینیم.