نمی توان دل در گرو شعر و ادبیات این سرزمین و حماسه هایش داشت و «حمید سبزواری» را نشناخت. اشعار و سروده هایی که آهنگ هر یک، امروز در ذهن و خاطره اغلب ایرانی ها به یادگار مانده، همچون «خمینی ای امام»، «آمریکا، آمریکا، ننگ به نیرنگ تو»، « خجسته باد این پیروزی»، «ای مجاهد شهید مطهر» و... بخشی از سروده هایی است که برای همیشه تاریخ این سرزمین از زنده یاد حمید سبزواری ثبت و ضبط می ماند. خوب است بدانیم، سبزواری از شاعران موردعلاقه رهبر انقلاب بود که ایشان نیز نظرات جالبی درباره شعر و شخصیت این شاعر انقلابی بیان کردند: «در مورد آقای حمید دو بخش در مورد شخصیت ایشان هست که هر کدام باید جداگانه مورد توجه قرار بگیرد. یکی رتبه شعری ایشان است. ایشان شاعر بسیار خوبی هستند، یعنی هم قریحه شعری خوبی دارند و هم مضمون‌ساز هستند.هم تسلط بر لفظ و گستره میدان واژگانی دارد و هم از واژگان فراوانی استفاده می‌کند. ایشان در شعر هم متنوع هستند. غزل، قصیده، تصنیف و ترانه‌های گوناگون می‌گوید. این تنوع در باب شعر و شاعری خصوصیتی است که در همه شاعران یافت نمی‌شود. این که یک شاعر بتواند در انواع شعر طبع آزمایی کند یک امتیاز است و آقای حمید سبزواری از این امتیازات برخوردار هستند و همین مطلب ایشان را در رتبه بالای شعر معاصر ما قرار می‌دهد. نکته دوم که اهمیتش از نکته اول کمتر نیست این است که ایشان این هنر را در خدمت مردم و انقلاب و در خدمت بصیرت‌افزایی قرار داده است و این خیلی مهم است.»
چهره ماندگار، مثل آقای حمید
​​​​​​​«آقای حمید»، عنوان خطابی بود که رهبر انقلاب برای زنده یاد سبزواری استفاده می کردند. این چهره ادبی و انقلابی اهل سبزوار خراسان که 22 خرداد 1395 در 91 سالگی چشم از جهان فروبست و در زادگاه خود سبزوار آرام گرفت، صاحب نشان درجه یک فرهنگ وهنر، نشان افتخار عرصه جهادی فرهنگ و هنر، چهره ماندگار کشور و برنده جایزه کتاب سال در سال 1375 بود. برخی از کتاب ها و مجموعه های شعر او که به «پدر شعر انقلاب» مشهور بود،  از این قرار است: «سرود درد»، «سرود سپیده»، «سرودی دیگر»، «یاد یاران»، «تو عاشقانه سفر کن»، «بانگ جرس»، «به ننگ آمده دشمن» و مجموعه اشعار او با عنوان «این بانگ آزادی» که سال 97 در دومین سالگرد او توسط سازمان بسیج هنرمندان، حوزه هنری و موسسه شهرستان ادب منتشر شد.
 حمید با روح زمانه همراه شد
ما برای آگاهی از شخصیت موثر زنده یاد سبزواری به سراغ علی محمد مودب، از شاعران برجسته حوزه انقلاب رفتیم که سال های زیاد با این شاعر فقید مأنوس بوده است. مودب می گوید: مهم ترین ویژگی ماندگار استاد سبزواری، توان بالای سخنوری و تسلط بر کلام و اضلاع کلمات بود. او به خوبی می توانست، کلام را در خدمت حرف و دیدگاهی که داشت، درآورد. اما چنین ویژگی هایی را افراد و شاعران و ادیبان زیادی داشتند، حال باید پرسید چرا استاد سبزواری خاص، ممتاز و متمایز از سایران شد که در پاسخ باید گفت؛ علت این ممتاز بودن، همراهی و همدلی اش با روح زمانه بود. به عنوان یک سخنور برجسته خراسانی و کسی که کلام را بسیار مسلط بود، جان و روحش  با واقعه انقلاب اسلامی همراه شد و توانست یکی از مهم ترین روایتگران وقایع عصر انقلاب در قالب سروده ها و تصنیف هایی باشد که از او منتشر و فراگیر شود.
استاد مودب ادامه می دهد: نبض شعر او با نبض وقایع انقلاب می تپید، این همراهی باعث شد که سخنوری استاد زنده یاد سبزواری رنگ و بوی دیگری بگیرد و متمایز از کسانی بشود که در سخنوری هم‎قد و در سطح او بودند؛ اما این همراهی سبزواری با روح زمانه بود که او را از میان سایرین برکشید و سرآمد کرد.
از علی محمد مودب درباره ویژگی های ادبی و شعری سبزواری می پرسیم که این گونه پاسخ می دهد: به هرحال سبزواری خراسانی بود و طبیعتا جنس شعری او پخته و سخته و خراسانی است و چون می تواند با واقعه عظیم انقلاب اسلامی و با متن این رویداد جهانی همراه شود، این خود یک ویژگی ارزنده ای بود که توانست آن معنا را در سخن و شعر و ادبیات درآورد. در واقع او بدون آن که قد کلام و کلمات خود را بشکند، توانست رویداد بزرگ انقلاب اسلامی را روایت کند، این از مهم ترین ویژگی های شعری اوست.
همراهی باورمندانه با انقلاب
مودب، سال های زیادی را با سبزواری همراهی و همدلی کرده است. می گوید: از سال 1377 در محافل ادبی و سفرهای متعدد و گاهی هم در منزلشان خدمتشان بودم و محضرش را درک کردم. آن چه در جهان سبزواری بسیار بروز و ظهور داشت، همراهی باورمندانه اش با انقلاب و نگرانی اش برای حوادث انقلاب بود. او حتی در کهن‎سالی نیز نسبت به باورهایش برای انقلاب اسلامی و انتظار فرج شور و هیجان داشت. این ویژگی ها بود که یاد و نام و خاطر او را برای همیشه در ذهن ما زنده نگه می دارد.