​​​​​​​
روزنامه قدیمی و صمیمی «خراسان» امروز اول تیرماه 1404 خورشیدی در حالی 77 ساله شد که تمامی فکر و ذهنش‎اش همچون تمام ایران اسلامی عزیز، معطوف به اتفاقات میدان نبرد سرباز این وطن پاک با عمال کثیف ترین رژیم تاریخ است.
سال های متمادی است، روزهای پایانی خرداد و آغازین تیرماه که می شود، اهالی این روزنامه قدیمی و صمیمی و خانواده بزرگ خراسان شامل خبرنگاران و کارکنان واحد چاپ و سایر بخش های آن، اول تیرماه را به بهانه سالروز انتشار نخستین شماره دوره چاپ پیوسته این روزنامه جشن می گیرند. اما امسال و این اول تیر اگرچه از دست بالای سربازان وطن در میدان نبرد با صهیون 
کودک کش پر از اراده و انگیزه ایم ولی به دلیل تمرکز بر اخبار و رویدادهای این روزها، از برگزاری جشن 77 سالگی و فعالیت ویژه برای این مناسبت صرف نظر کردیم با این امید که بتوانیم با تمرکز بیشتر و با رصد اخبار این روزهای خاص با اطلاع رسانی و تحلیل شرایط، در کنار خوانندگان وفادار روزنامه قدیمی و صمیمی خراسان باشیم.
در عین حال صدها خبرنگار و چاپچی، توزیع کننده، کارمند بخش اداری، راننده و... در این روزنامه قدیمی طی این 77 سال انتشار پیوسته و البته 117 سال انتشار ناپیوسته، اشتغال داشته و برای مردم و مطالباتشان تلاش
 کرده اند.
روزنامه خراسان در تمام این سال ها تلاش کرده زبان گویای مردم و راوی خوشحالی ها و دردهایشان باشد. یکایک رسانه نگاران خراسان، از سال های دور تا امروز در کنار مردم و برای مردم بودن را همواره افتخار خود دانسته و می دانند.  با افتخار تمام، ادعا و البته فریاد می کنیم که هر کلمه و جمله و گزارشی که خبرنگاران خراسان نگاشته اند و می نگارند، جز محبت، مهر و صمیمیت انبوه مخاطبان وفادارشان را درنظر نگرفته اند. مخاطبانی ارجمند و گرانقدری که روزنامه خراسان را بخشی از زیست، زندگی و زمانه خود می دانند و خراسانی ها همواره با حضورشان پرانگیزه و به نگاهشان دلگرم می شوند.
روزنامه خراسان به عنوان قدیمی ترین روزنامه خارج از پایتخت، با سابقه و تاریخچه اش، بی شک امروز بخشی از هویت فرهنگی دیار بزرگ خراسان و شرق کشور است و خرسندیم که اعلام کنیم از چندی قبل نیز پیگیری های این مجموعه به منظور مستندسازی پیشینه و روند ثبت ملی این رسانه قدیمی آغاز شده است که امیدواریم با یاری دستگاه های مسئول، این میراث 
رسانه ای در فهرست آثار فرهنگی کشور به ثبت برسد.


و اما خراسان و تیتر امروز
امروز و در مناسبت 77 سالگی خراسان، اعضای «شورای تیتر» روزنامه، بر آن شدند تا عنوان گزارش 77 سالگی را به نوعی مرتبط با وقایع جاری کشور انتخاب کنند. در میان تمامی اظهارنظرهایی که میان اعضا صورت گرفت، این که قدمت و هویت این روزنامه از تاریخ شکل گیری رژیم جعلی صهیونیستی بزرگ‎تر است، برای ما خراسانی ها جذاب تر به نظر آمد. از این رو، تصمیم گرفتیم در تیتر گزارش مرتبط با 77 سالگی روزنامه خراسان، خطاب به این رژیم جعلی بنویسیم که «هی! ما از تو بزرگ‎تریم»، یعنی سابقه و عمر و پیشینه روزنامه ما که می دانیم مردم هم دوستش دارند، از تو که بزرگ‎ترین هنر و تخصصت کودک کشی است، بیشتر و بزرگ‎تر است. روزنامه خراسان، در فرایند انتشار ناپیوسته 117 ساله و در روند انتشار پیوسته امروز 77 ساله شد اما از روزی که این رژیم غاصب اعلام موجودیت کرد و کشورهای عربی جنگ علیه این غاصبان قبله مسلمین را آغاز کردند، نهایتا 76 سال می گذرد. 
ماجرای 117 سالگی و 77 سالگی روزنامه خراسان
اما ماجرای 117 سالگی و 77 سالگی روزنامه خراسان چیست؟ و چرا روزنامه قدیمی و صمیمی خراسان، هم 117 ساله است و هم 77 ساله؟ ما برای یافتن پاسخ به این سوالات و آگاهی بیشتر از پیشینه این روزنامه به سراغ توضیحات دکتر جواد نوائیان پژوهشگر تاریخ و نویسنده تاریخچه روزنامه خراسان رفتیم که این جا آن را با هم مرور می کنیم:
رسانه ای برای بیان مطالبات مردم
خراسان تا چند دهه قبل، یک روزنامه محلی بود؛ روزنامه‌ای که می‌کوشید اوضاع و احوال شمال شرق ایران را برای مسئولان و مردم همین خطه انعکاس دهد و خواسته‌ها را پیگیری کند. مبنای فعالیت روزنامه از سال 1328 خورشیدی به این سو، چیزی جز این نبود؛ نه این‌که نسبت به امور و وقایع مملکت بی‌تفاوت باشد؛ نه! وقتی عرصه وسیع می‌شد، به ویژه در روزهای پرالتهاب انقلاب اسلامی، خراسان یکپارچه آتش بود و از همه ایران و برای همه ایرانیان سخن می‌گفت.
اما 117 سال قبل، وقتی مشروطیت زیر غرش توپ‌های قزاقان رنگ می‌باخت، این‌جا در این گوشه از ایران، مردانی پیدا شدند که جرئت فریاد زدن داشتند؛ می‌خواستند همپای برادران آذربایجانی خود، آزادی را فریاد بزنند و در آرزوی کشوری بودند، آباد و سربلند؛ بی‌هیچ وابستگی به اجنبی. همان روزها بود که سیدحسین اردبیلی، مخفیانه با میرمرتضی موسوی، صاحب چاپخانه «طوس» در بالاخیابان، قراری گذاشت و روزنامه یا بهتر بگویم، جریده‌ای بیرون آمد که نامش را «خراسان» گذاشتند. نخستین شماره در اسفند 1287 بیرون آمد؛ حدود 117 سال قبل. خراسان عصر مشروطه، 24 شماره دوام آورد و البته نویسندگانی که برای خراسان می‌نوشتند، از «طوس» و «نوبهار» سر درآوردند. نوبهار را شیخ احمد بهار منتشر می‌کرد؛ روزنامه‌ای که برخی نویسندگان خراسان در آن مطلب می‌نوشتند و افرادی در این روزنامه پرورش پیدا کردند که بعدها، در ادبیات و روزنامه‌نگاری، به وزنه‌ای سنگین تبدیل شدند؛ افرادی مانند حسن عمید که بعدها در دوره جدید روزنامه خراسان، از اول تیرماه سال 1328، سردبیری روزنامه را برعهده داشت؛ مردی ادیب و صاحب‌سبک که «فرهنگ عمید» یادگار ادبی اوست. در واقع روزنامه خراسان از سال 1328 تا امروز همواره انتشار پیوسته و بدون توقف را تجربه کرده است.
همان‎طور که ذکر شد، از منظر تاریخی، روزنامه خراسان در 27 اسفند سال 1287 خورشیدی متولد شد؛ با همت سیدحسین اردبیلی، ملک‌الشعرا بهار و ... ؛ اما انتشار آن در دور اول، در تابستان سال 1288 خورشیدی متوقف شد و بعدها، انتشار آن تنها در قالب سالنامه‌ها تداوم یافت و از روز نخست تیرماه سال 1328، روزنامه این اقبال را به دست آورد که به صورت روزانه و بدون وقفه، منتشر شود و در دسترس همشهریان قرار گیرد.
خراسان پس از کودتای 28 مرداد 1332 و در شرایطی که سیاست صاحبان روزنامه، تغییرات ناگهانی و اساسی کرد همچنان حفظ شد و نام خراسان را در ذهن مردم مشهد و استان خراسان، نهادینه کرد. از افرادی که در این دوره تاریخی با روزنامه خراسان همکاری داشتند، می‌توان به روانشاد فخرالدین حجازی، زنده‌یاد دکتر علی شریعتی، استاد شفیعی کدکنی، پرویز خرسند و روانشاد دکتر غلامحسین یوسفی اشاره کرد. خراسان، بخش مهمی از ارزش معنوی خود را مدیون همکاری نوشتاری این مفاخر است.
روزنامه خراسان، در دوران اوج‌گیری انقلاب اسلامی، متاثر از شور و نشاط سیاسی جامعه، به انعکاس اخبار راهپیمایی‌ها و مبارزات مردمی پرداخت. برای کسانی که می‌خواهند درباره وقایع مشهد در دوران انقلاب، پژوهش و تحقیق انجام دهند، خراسان یک منبع فوق‌العاده است؛ منبعی که هم نوشتاری و هم تصویری است.
از اردیبهشت 1359 و برای ممانعت از نفوذ عوامل ضدانقلاب، خراسان زیر نظر بنیاد مستضعفان قرار گرفت و به این ترتیب، دوران جدیدی را آغاز کرد. دورانی که با هشت سال دفاع مقدس، مصادف شد. خراسان این دوره، دربرگیرنده اطلاعاتی درباره شهدای شهر مشهد است که شاید نتوان آن ها را در اسناد رسمی یافت؛ شهدایی مانند «شهید رضا لیاقت» که نخستین شهید دانش‌آموز شهر مشهد بود. از آن زمان تا امروز، خراسان همواره نقش خود را در طرح و انعکاس خواسته‌ها و مطالبات عمومی و شهروندی مردم، ایفا کرده‌است.