در روزهای اخیر که رژیم کودک کش صهیونیستی با دستگیری عوامل کشتی حامل کمک های بشردوستانه در حال نشان دادن ابعاد جدیدی از خوی وحشیگری خود بود، ابراز همدردی پپ گواردیولا مربی پر افتخار اسپانیایی تیم فوتبال منچسترسیتی با درد و رنج کودکان فلسطینی خبرساز شد. کاپیتان و مربی سابق باشگاه بارسلونا در سخنانی که هنگام دریافت دکتری افتخاری از دانشگاه شهر منچستر ایراد کرد، با اشاره به درد و رنج فلسطینیان گفت: «آنچه که در غزه شاهد آن هستیم بسیار دردناک است و تمام وجودم را به درد می آورد. گواردیولا ادامه داد: شاید برخی تصور کنند کشته شدن کودکان چهار یا پنج ساله به ما ارتباطی ندارد اما مراقب باشید شاید قربانی های بعدی فرزندان خود ما باشند. متاسفم ولی هربار که با کابوس هر روزه کودکان غزه مواجه می شوم فرزندان خودم را در چنین شرایطی تصور می کنم.» این ابراز همدردی انسان دوستانه مربی بزرگ اسپانیایی اولین مورد از همدردی اهالی فوتبال با فلسطینی ها نبوده و احتمالا با تداوم نسل کشی وحشیانه صهیونیست ها آخرین مورد هم نخواهد بود اما همین مورد بهانه ای است که با نگاه به مهم ترین موارد ابراز همدردی توسط چهره های مشهور نگاهی هم به اثرات رسانه ای و تبعات آن برای رژیم اسرائیل بیندازیم.
تغییر ادبیات جهانیان در مواجهه با صهیونیست ها
از حدود یک سال و نیم گذشته چهره های مختلفی ضمن ابراز همدردی با مردم غزه جنایات این رژیم را در نسل کشی فلسطینیان محکوم کرده اند. به عنوان مثال کریم بنزما کاپیتان سابق باشگاه رئال مادرید و برنده توپ طلای فوتبال جهان در سال 2022 با انتشار پستی در شبکه اجتماعی ایکس ضمن ابراز همدردی با مردم غزه نوشت:« دعای من همراه ساکنان غزه است که بار دیگر تحت بمباران های ناعادلانه ای قرار گرفته اند که حتی به زنان و بچه ها نیز رحم نمی کند. »یا می توان در این باره به اظهارات اخیر اریک کانتونا فوتبالیست افسانه ای باشگاه منچستریونایتد اشاره کرد که همواره جزو حامیان فلسطین بوده است. او به تازگی با انتشار پستی در شبکه های اجتماعی با اشاره به حمله های وحشیانه رژیم صهیونیستی به زنان و کودکان خطاب به مردم جهان نوشته بود:« آیا کسی باقی مانده است که از این جنایتکاران دفاع کند؟ آیا کسی باقی مانده است که این جنایتکاران را محکوم نکند؟ آیا هنوز کشورهایی هستند که این جنایتکاران را مسلح کنند؟ آیا کسی باقی مانده است که به این جنایات نسل کشی نگوید؟ آیا کسی باقی مانده است که قطره اشکی در برابر چنین وحشتی نبارد؟»
البته نکته مهمی که درباره این اظهارنظر ها بیش از پیش خودش را نشان می دهد تغییر ادبیات این افراد در محکوم کردن جنایات اسرائیلی هاست. کافی است با هم نگاهی به اظهارات افراد مشهور در ابتدای شروع حملات اسرائیل به غزه بیندازیم. به عنوان مثال در اولین روزهای شروع حملات وحشیانه ارتش اسرائیل به غیرنظامیان ۵۵ هنرمند برجسته هالیوودی در نامه‌ای سرگشاده به جو بایدن خواستار برقراری آتش‌بس در غزه و رژیم صهیونیستی شدند. خواکین فینیکس، کیت بلانشت، جان استوارت، کریستن استوارت، سوزان ساراندون، ماهرشالا علی، ریز احمد، رامی یوسف و جسیکا چستین از جمله بازیگرانی هستند که این نامه را امضا کرده‌ بودند. در این نامه نوشته شده بود: ما از دولت شما و همه رهبران جهان می‌خواهیم که به جان همه در سرزمین مقدس احترام بگذارند و خواستار برقراری آتش‌بس بدون تأخیر و تسهیل آن و پایان بمباران غزه و آزادی امن گروگان‌ها باشند. یا ژاوی هرناندز سرمربی و کاپیتان سابق تیم فوتبال بارسلونا در صفحه شخصی خود در فضای مجازی از مردم مظلوم غزه حمایت کرد و نوشت: برای ایستادن کنار مردم غزه لازم نیست مسلمان باشید فقط باید انسان باشید.
​​​​​​​
صهیونیست ها، نازی های نسل جدید
مهم ترین نکته در پرداختن به اهمیت این اظهار نظرها در این است که در روزگار امروز که دیگر شکست ها و پیروزی ها صرفا در میدان نبرد رقم نمی خورند، این گونه حمایت ها از سمت افراد مشهور باعث از بین رفتن سرمایه اجتماعی تاریخی صهیونیست ها در سطح جهان خواهد شد. توجه داشته باشید که صهیونیست ها از زمان تاسیس اسرائیل با نشان دادن قوم یهود به عنوان قربانی آپارتاید و نسل کشی همواره در جهت مشروعیت بخشی به اشغالگری خود در سرزمین فلسطین تلاش کرده اند. اروپایی که در آتش وحشیگری نازی ها سوخته بود نه تنها خودش را همدرد با یهودیان قربانی نسل کشی آلمانی ها می دید بلکه حتی خودش را زیر دین خدمت به یهودیان نیز تصور می کرد، مسئله ای که خود باعث همراهی نسبی آن ها با تاسیس رژیم اسرائیل شده بود و تا همین امروز هم ضامن حمایت بی حد و حصر غربی ها از این رژیم کودک کش بود اما اتفاقی که امروز در حال به وقوع پیوستن است تغییر این دیدگاه نسبت به صهیونیست هاست. در جایی که پیرس مورگان مجری معروف بریتانیایی که اظهارنظرهای بسیاری در حمایت از اسرائیل داشت، روی آنتن زنده با سفیر اسرائیل بر سر موضوع تعداد کشته شدگان بحث می کند و ادبیات حامیان غربی فلسطین از همدردی صرف به محکوم کردن با استفاده از واژه هایی مثل نسل کشی کشیده شده است، می توان متوجه افتادن ماسک مظلوم نمایی از صورت صهیونیست ها در پیش چشم جهانیان شد.
گواردیولا همچنین در ادامه سخنانش در دانشگاه منچستر به داستان آتش گرفتن جنگل اشاره کرده و گفته بود: «این موضوع مرا به یاد یک داستان می اندازد. جنگلی آتش گرفته بود و همه حیوانات ترسیده بودند اما تنها یک پرنده کوچک بود که با پرواز به دریا با منقارش برای خاموش کردن جنگل آب می آورد. مار که کار او را می دید با خنده به او گفت: چرا این کار را می کنی؟ تو نمی توانی آتش را خاموش کنی. پرنده در پاسخ گفت می دانم اما نقش خودم را انجام می دهم.»
وضعیت امروز جهان هم در مواجهه با اسرائیل مثل همین داستان است که گواردیولا به آن اشاره کرد تنها با یک تفاوت و آن هم این است که کم کم تعداد این پرنده ها و قطرات آب آن قدر زیاد خواهد شد که دریایی از خشم جهانیان این رژیم منحوس را از چهره جهان پاک خواهد کرد.