​​​​​​​
آغاز خرداد، در تقویم سیاسی مجلس شورای اسلامی، همواره با تکانه‌هایی همراه است. روزهایی که در آن، رقابت بر سر هیئت رئیسه، فضای صحن را از حالت تقنین صرف خارج کرده و به آوردگاه جدی قدرت درون‌مجلس بدل می‌سازد. امسال نیز مجلس دوازدهم از این قاعده مستثنا نبود و هفته منتهی به انتخابات هیئت رئیسه، صحنه کشاکشی پررمز و راز میان دو رویکرد کلان در مجلس بود: عقلانیت انقلابی و سیاسی بازی پرهیاهو.جریانی خاص از درون مجلس که در سال‌های گذشته نیز همواره کوشیده بود با اقدامات رسانه‌ای، تخریب‌های حساب‌شده و ایجاد دوگانه‌های کاذب، رأی بدنه مستقل مجلس را مصادره کند، این‌بار نیز بی‌کار ننشست. از «عملیات پیامکی» و جنگ روانی تا بمباران خبرسازی‌های هدفمند، همه ابزارها به کار گرفته شد تا از سبد رأی محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس، کاسته شود. اما برخلاف تصور طراحان این پروژه، بدنه نمایندگان از این فضا استقبال نکردند.
قالیباف که در آغاز دومین اجلاسیه مجلس دوازدهم نیز بدون رقیب هم‌سطح ظاهر شد، این‌بار با احمد راستینه، نماینده جوان شهرکرد، روبرو بود. کاندیدایی که بیش از آن‌که تهدیدی جدی تلقی شود، بخشی از تاکتیک جریان رقیب برای ایجاد وزن‌کشی روانی بود. احمد قوامی نیز که ابتدا در لیست نامزدها قرار داشت، پیش از رقابت، به نفع قالیباف کناره‌گیری کرد. نتیجه اما برای بسیاری پیام روشنی داشت: ۲۱۹ رأی موافق برای قالیباف، افزایشی قابل‌تأمل نسبت به سال گذشته، نشانه‌ای است بر تداوم اعتماد اکثریت مجلس به مدل مدیریت قالیباف که گرچه خالی از نقد نیست، اما در آزمون کارآمدی، نمره قبولی گرفته است. این رأی سنگین، همچنین سیگنالی معنادار به جریانی است که این روزها بیش از آن‌که در میدان قانون‌گذاری حضور مؤثر داشته باشد، درگیر عملیات رسانه‌ای و شوی‌های پرسر و صداست. جریانی که به‌نظر می‌رسد وزنش نه در عدد آراء، که در حجم حاشیه‌ها قابل سنجش است.در واقع، رأی روز سه شنبه مجلس، نه صرفاً یک انتخاب شخصی، که نشانه‌ای از بلوغ نسبی پارلمان در عبور از قبیله‌گرایی سیاسی بود. هیئت رئیسه، آینه‌ای از فضای غالب مجلس است، و این‌بار نیز نشان داد که در بزنگاه تصمیم‌گیری، عقلانیت، ثبات و کارآمدی، دست بالا را دارد. آنچه قالیباف و حامیان او از دل این انتخابات بیرون آوردند، بازتولید اعتماد پارلمانی به مدیریتی بود که بر خلاف جنجال‌سازی‌ها، همچنان در ذهن اکثریت نمایندگان به عنوان گزینه‌ای معقول، میدانی و درگیر با مسائل واقعی کشور شناخته می‌شود. افزایش آرای قالیباف در اوج هجمه‌ها، مؤید آن است که جریان‌های حاشیه‌ساز، بیش از آن‌که تکیه‌گاهی در متن مجلس داشته باشند، به واکنش‌های پرسر و صدای بیرونی دل‌خوش کرده‌اند. جریانی که گرچه در صحنه رسانه پرتحرک است، اما در عرصه اقناع نمایندگان مردم، روز به روز نحیف‌تر و کم‌اثرتر می‌شود.
افول گفتمان افراطی گری؛ تعبیر کاربران مجازی از امتداد ریاست قالیباف
تمدید ریاست قالیباف بر مجلس آن هم با ۲۰ رأی بیشتر از دوره قبل، از سوی تحلیلگران و کاربران فضای مجازی صرفاً یک پیروزی شخصی تلقی نشد، بلکه نشانه‌ای از افول گفتمان افراطی‌گری و ناکامی سیاست‌ورزی سلبی دانسته شد. از نگاه ناظران، رأی بالای قالیباف در کنار عقب‌نشینی چهره‌های شاخص جریان تندرو، بیانگر ترجیح نسبی مجلس به عقلانیت سیاسی، کارآمدی و عبور از منازعات پرهیاهوی بی‌ثمر بود. در ادامه برخی از واکنش ها به انتخاب دوباره قالیباف برای ریاست بر بهارستان را میخوانید: 
*سعید آجرلو فعال سیاسی اصولگرا : واقعیت این است که شبه انقلابیون در مجلس ضعیف تر از سال قبل شدند. نه چهره های اصلی شان حاضر به رقابت با قالیباف شدند نه رای رئیس مجلس کمتر شد و نه در هیات رییسه به هدف رسیدند. این اشکال گفتار سلبی و کمپین منفی است که چون نمی تواند چیزی بسازد، دوام هم ندارد.
*محمد علی ابطحی رئیس دفتر دولت اصلاحات : باقر قالبباف با رای بیشتر دوباره رئیس مجلس شد. مبارک باشد. این بار باید جدی تر به او تبریک گفت.فقط رای آوری خودش نبود، عدم موفقیت افراطی ها در شرایط فعلی، مهم تر از ریاست قالیباف بود. سیاست را اگر زمینی بدانیم که هست شرایط واقتضائات، جناح بندی ها را تعیین می کند. قالیبافی که شیطان بزرگ افراطیون هست، به همان میزان سخن مردم را بیشتر می فهمد. من زمینی بودن سیاست را در لبنان یاد گرفتم. میشل عون سال ها جنگ خونینی با شیعیان کرد، اما وقتی مواضع شان با حزب ا... نزدیک شد کاندیدای سید حسن برای ریاست جمهوری شد. این کشور به دورکردن‌افراطیون از قدرت بیش از هرچیز دیگری نیاز دارد. 
* ظاهراً حملات یک جریان بدنام به قالیباف، سبب افزایش محبوبیتش شده است!
*نکته‌ امیدوارکننده در نتیجه‌ انتخابات این بود که نمایندگان به عنوان عصاره ملت به این تصمیم رسیدند افراطی‌گری مسیر انحراف انقلاب_اسلامی است و به آن باید پایان داد لذا عدم موفقیت افراطی‌ها درشرایط فعلی، کم اهمیت‌تر از ریاست قالیباف برای کشور نیست.
توجه به جوانان، توجیه ثابتی برای رای ندادن به قالیباف!
* امیرحسین ثابتی نماینده تهران و از
 چهره های مخالف قالیباف نیز در توضیح این که چرا به قالیباف رای نداده است، اظهار کرد : انتخابات هیئت رئیسه مجلس برگزار شد. با توجه به فضای کلی مجلس قابل پیش بینی بود که شانس انتخاب آقای قالیباف بیشتر از بقیه نامزدهاست اما من به رقیب جوان او احمد راستینه رای دادم چون معتقدم جریان جوان در مجلس باید هویت مستقل خود را از چپ و راست و اصولگرا و اصلاح طلب و... جدا کند و این شروع خوبی بود. خصوصا این که راستینه را در این یک سال جوانی انقلابی، سالم و پرانگیزه دیدم که برای کارهای مجلس بسیار وقت می گذارد.